Door overprikkeling en communicatieproblemen kunnen volwassenen met autisme woedeaanvallen krijgen, die vaak samen gaan met andere emotionele problemen, zoals paniekaanvallen of huilbuien.
van de patiënten met een depressieve stoornis, angststoornis, dwangstoornis of eetstoornis heeft ook last van woedeaanvallen
Mijn woedeaanvallen bestaan uit schreeuwen, tegen dingen aan stompen en met deuren slaan. Ik kan ze beheersen als ik het wil. Meestal doe ik daar de moeite niet voor, omdat ik alleen thuis ben, zonder andere mensen.
Ik heb af en toe last van onbeheersbare woedeaanvallen. Ik bedoel dan niet echt een keer nijdig worden. Ik bedoel dan het soort woede waarbij je het gevoel hebt alle zelfbeheersing te verliezen en waarbij je schade aan jezelf, andere mensen of dingen toebrengt. Het soort waarbij je - hoe erg je ook je best doet - jezelf niet kan beheersen en kalmeren totdat je er helemaal doorheen zit. En wanneer je dan eindelijk rustig wordt, heb je zoveel energie verbruikt dat je de rest van de dag alleen nog maar wil slapen.
Mijn woedeaanvallen worden altijd veroorzaakt door slechte communicatie: ik probeer iets belangrijks te zeggen en word niet begrepen door de ander.
Ik houd mijn woede meestal binnen totdat ik het ergens veilig kan uiten. Maar als de situatie door blijft gaan en ik daar niet de kans voor krijg, explodeer ik. Afgelopen jaar had ik echt een "hulk episode", waarbij ik letterlijk over de tafel sprong en iemand naar de keel vloog.
Mijn frustratie bouwt zich op en op totdat het een punt bereikt waarop ik uit mijn dak ga. Het heeft voor mij erg met de omgeving te maken. Ik kan mezelf kalmeren als ik ergens ben waar het stil is en ik alleen kan zijn. Maar als ik ergens ben waar het lawaaierig is en veel mensen zijn dan gaat het mis.
Geluidsoverlast is voor mij de belangrijkste trigger, vooral wanneer het mij uit mijn slaap houdt: buren die luide muziek afspelen, mensen die vroeg in de ochtend al aan het klussen zijn, blaffende honden die maar doorgaan.