Transdiagnostische benadering

Onderzoekers en behandelaren dienen zich directer en explicieter te richten op de gedeelde processen die ten grondslag liggen aan verschillende stoornissen en niet zo zeer op de specifieke symptomen die door deze processen geproduceerd worden.

Belang

 
De transdiagnostische benadering van autisme gaat er vanuit dat theorievorming en de behandeling van autistische volwassenen effectiever en efficiënter kan verlopen wanneer onderzoekers en behandelaren zich directer en explicieter richten op transdiagnostische processen, en niet zo zeer op de symptomen die zij produceren.
 

Autismepaspoort

 
Benadering transdiagnostische benadering
Vertegenwoordigers Allison Harvey en collega's
Beroep klinisch psycholoog
Instelling diverse
Nationaliteit Australië
Tegenstanders Diagnostische benadering
 

Uitgangspunten

1
Onderzoek naar psychologische stoornissen wordt momenteel gedomineerd door een diagnostische benadering, die gericht is op het begrijpen van het ontstaan en de instandhouding van een specifieke stoornis en het ontwikkelen van effectieve strategieën voor het behandeling ervan. Dergelijk onderzoek geschiedt vaak in relatieve isolatie van onderzoek naar andere psychische stoornissen. De transdiagnostische benadering daarentegen richt zich op het onderzoeken van processen die relevant zijn over de grenzen van verschillende stoornissen heen. Het gaat er vanuit dat aan verschillende stoornissen dezelfde onderhoudende factoren ten grondslagen kunnen liggen.
2
Transdiagnostische processen betreffen cognitie (aandacht, geheugen, interpretatie, gedachtenregulatie), emotie (emotieherkenning, emotie-expressie, emotieregulatie), actie (actietendensen, actie-preventie, actieregulatie), neurobiologie (amygdala-activatie, sympatisch zenuwstelsel-activatie) en sociale interactie (sociale steun, sociale druk).
3
In een transdiagnostische benadering wordt de beoordeling en de behandeling van de patiënt gericht op transdiagnostische verstoringen, zoals selectieve aandacht voor negatieve aanwijzingen, overalgemeen geheugen, herhaald negatieve denken, experientiële vermijding en chronische expressieve suppressie, in plaats van specifieke symptomen, zoals somberheid, paniek of beperkte voedselinname.
4
De transdiagnostische benadering gaat er vanuit dat beoordeling en behandeling effectiever en efficiënter kan verlopen wanneer behandelaren zich directer en explicieter richten op de transdiagnostische processen zelf, en niet zo zeer op de negatieve gedachten, vermijdende gedragingen of andere symptomen die zij produceren.
5
De transdiagnostische benadering kan met name behulpzaam zijn bij patiënten die geen of onvoldoende baat hebben bij huidige door evidentiegeïnformeerde behandelingen of voor wie dergelijke behandelingen nog niet bestaan. Meestal gaat het dan om patiënten met een sterke mate van comorbiditeit, die vaak uitgesloten worden van effectiviteitsonderzoek. Bij dergelijke patiënten kan de transdiagnostische verstoring de ontwikkeling van een therapeutische relatie belemmeren of op een andere manier een barrière voor herstel vormen.
6
De diagnostische benadering wordt gekenmerkt door een relatief trage overdracht van vorderingen in theorie en behandeling die relevant kunnen zijn voor autisme. Het voordeel van een transdiagnostische benadering is dat inzichten die worden opgedaan door transdiagnostische onderzoekers en behandelaren sneller kunnen worden verspreid onder een bredere groep stoornis-specifieke collega’s.

Ontwikkeling

Betekenis voor autismevriendelijk Nederland

 
In autismevriendelijk Nederland wordt meer onderzoek verricht naar de vraag welke problemen bij autistische volwassenen als transdiagnostisch beschouwd kunnen worden en effectiever en efficiënter verholpen kunnen worden door een transdiagnostische beoordeling en behandeling.
 

Comments are closed.