Wat doe je als je niet kan stoppen?

Ik had een paar dagen geleden een gesprek met mijn broertje. We aten samen en ik vertelde over een lezing over onderprikkeling die ik recentelijk weer gegeven had. We haalden herinneringen op over hoe mijn persoonlijke onderprikkeling er waarschijnlijk voor heeft gezorgd (en er nog steeds voor zorgt) dat ik veel verwondingen opliep als kind, omdat ik fysieke pijn minder goed registreerde.

Ik vertelde bovendien dat ik tijdens de lezing het fenomeen ‘je niet vol of verzadigd voelen’ had gebruikt als voorbeeld van een manier waarop een persoon ondergestimuleerd kan zijn.

Mijn broertje merkte op, dat dit voorbeeld ook uit eigen ervaring geput moest zijn. Ik herkende zijn opmerking niet direct als iets dat op mij van toepassing kon zijn, ik weet dat ik een grote eetlust heb, maar dat is geen vorm van onderprikkeling dacht ik. Al pratende, kwamen we samen tot de conclusie dat mijn relatie tot mijn hongergevoel best een vorm van onderprikkeling kan zijn.

Het is wel eens voorgekomen dat ik moest braken, omdat ik me ongemerkt zo vol gegeten had dat ik mijn eten niet meer binnen kon houden (een van die keren was een behoorlijk gênante vertoning tijdens een kerstdiner in 2019). Ik ben sindsdien gaan proberen om actiever naar mijn eigen maag te luisteren, ik bedoel dat in auditieve zin. Mijn maag rommelt anders als ik honger heb in vergelijking met een moment dat ik vol zit, het gerommel in de tweede situatie is een andersoortig protestgeluid. Dat is een manier waarop ik nu probeer te stoppen met eten, luisteren naar het geluid dat mijn maag maakt. Verder eet ik een beperkte hoeveelheid eten, als dat eten op is, moet ik stoppen.

Als laatste truc heb ik ooit uitgerekend wat iemand van mijn postuur en activiteitsniveau aan calorieën nodig heeft. Dat aantal probeer ik me dagelijks aan te houden, om te voorkomen dat ik te veel eet. Met name die derde truc in combinatie met zelfdiscipline werkt om mijn eigen ‘eetlust’ in te perken.

Al met al was dit een interessant gesprek met mijn broertje. Ik denk dat ik wel eerder vermoed heb dat hij gelijk had, en dat mijn relatie met eten deel gebaseerd is op onderprikkeling. Ik heb voor dit gesprek de bovengenoemde trucjes reeds bedacht voor mezelf. Ik heb in ieder geval op die manier mezelf willen trainen, omdat ik van nature moeite heb om te stoppen met eten.

Wat doe je als je niet kunt stoppen? Dan verzin je mechanismes die je helpen om wel te stoppen. Ik heb sinds dat voorval tijdens het Kerstdiner geen drastische problemen meer gehad als gevolg van mijn onderprikkelde relatie met eten. Getraind stoppen is een degelijk alternatief als van nature stoppen moeilijk is.