Wanneer de feestdagen zijn

Als kind was ik net al ieder kind dat zal zijn erg blij met taart of een cadeau op mijn verjaardag. Het was een speciale dag, want daar werd het ook naar gemaakt. Zelfs wie er ongemakkelijk van wordt weet dat er geen andere dag is dat de hele klas voor jou een liedje gaat zingen, eigenlijk best bijzonder dus!

Toch was het voor mij ook altijd iets dat me veel stress gaf. Er zat druk op, die dag moet en zal het gebeuren. Vandaag MOET het leuk zijn, en als het dat niet is; O, wat erg! Wat een teleurstelling! Net als vakantie, een cadeau krijgen, of andere speciale feestdagen.

Zo was het ook met kerst bijvoorbeeld wanneer we dat vierden en er pakjes waren, dat ik dat niet-weten ervan heel spannend vond, eigenlijk té spannend. Het was denk ik vooral de druk die erop zat, eigenlijk prestatiedruk. In de meeste gevallen was het voor mij zo stressvol dat ik er echt ziek van was. Ik herinner me dan ook veel feest- en vakantiedagen dat ik ziek en beroerd was, en achteraf uitgeput.

Toen ik ouder werd kon ik wel iets beter met spanning omgaan, maar geheel ontspannen en leuk zou ik het dan nog steeds niet altijd kunnen noemen. Terwijl het toch vooral leuk moest zijn. Je hebt een specifieke dag, en niet alleen het weertje buiten moet meezitten om die dag zo speciaal te maken als gehoopt. Die dag kan je niet zomaar een dag verplaatsen.

Uiteindelijk heb ik wel eens mijn verjaardag verwaarloosd. Het inspireerde gelijk om op een willekeurige dag dat ik er zelf zin in had eens te denken aan een taart maken en een feestje te houden. Wat dan de gelegenheid was? Gewoon, zin in taart! Ik ontdekte steeds meer dat het voor mij eigenlijk wel fijn was de druk er wat af te halen en ook om te vieren wanneer het me gewoon past.

Ook was ik eens een oud en nieuw helemaal niet lekker. Gedwongen deed ik toch een poging om het die avond het dan leuk en feestachtig te hebben. Een willekeurige andere avond had ik veel meer genoten en het leuker gevonden. Ze in mijn hoofd met elkaar te vergelijken maakte dat ik dacht, ook hier beslis ik gewoon zelf wel wanneer ik mij goed voel voor een stapavond met gezelschap.

Druk eraf, volgend jaar vier ik het nieuwe jaar wanneer ik dat wil!

Eigenlijk ontdekte ik al gauw dat iedereen die druk erop heeft zitten en dat veel mensen daar niet helemaal van genieten. Bekenden die bijvoorbeeld zich helemaal rot voelen omdat ze ziek zijn op oudjaarsdag. Geforceerde gezelligheid is het voor meer mensen. Mijn moeder was niet de enige die de feestelijke decemberdagen als een stressvolle tijd ervoer. En ik was niet de enige die toch liever zonder ziek te zijn van de spanning iets feestelijks wilde doen.

Ook cadeautjes geven, of een ander zijn leven vieren, had iets veel specialers als ik dat deed wanneer ik iets tegenkwam wat een mooi cadeau zou zijn voor diegene dan dat ik maar iets kocht omdat het nu zo hoorde. Of wanneer ik apart een moment creëerde om nog een gemiste verjaardag te vieren met een vriend. Dan voelde het eigenlijk ook fijner en intiemer, niks gemist.

De enige keerzijde die ik in de loop der jaren gemerkt heb is dat mensen makkelijker tijd maken als ik officieel jarig ben, of als het officieel een feestdag is, dan op andere momenten. Alsof het toch zwaarder weegt, al dat officiële, dan de persoonlijke behoeftes.

En ook dat er nog best wel waarde zit in het een ander naar de zin maken op zijn of haar verjaardag. Mensen hechten daar nu eenmaal waarde aan, en dat is ook leuk om gehoor aan te geven als het je de gezondheid niet kost! Heel stiekem heb ik sommige jaren ook wel eens zomaar de zin om gebruik te maken van de speciale omstandigheden bij dergelijke dagen, maar niet omdat het dan moet.

Eigenlijk is elke dag, gewoon maar een dag, en geven we zelf de invulling aan die dagen. De eerste kerst dat ik helemaal alleen doorbracht hoorde ik nog de stemmen in mijn hoofd die vertelden hoe eenzaam je dan bent, omdat je met kerst samen hoort te zijn. Maar je kan je dan afvragen van wie die stemmen zijn. Die stemmen hebben bij mij allang plaats weten te maken voor mijn eigen stem die zegt: Wat fijn dat ik mijzelf de ruimte kan geven waar ik behoefte aan heb.

En wat kan ik genieten van die vrije ruimte en rust die ik mijzelf heb kunnen geven. Of dat nu wel op een officiële feestdag is, of niet. Of dat nu is omdat ik vrijwillig een officiële dag alleen doorbreng, of niet. Uiteindelijk is er zo ruimte om te voelen wat wil en ook fijn is. Minder forceren, meer in verbinding iets vieren.