Vooral een mens
Soms bedenk ik me dat het een mooi moment is om een blog te schrijven maar blijft het stil. Ik kan, zoals met veel dingen in het leven, voor mijn gevoel weinig forceren in wat er uit mij wil komen en wat niet. Dingen die in flow gaan zijn heel makkelijk. Zoals nu, dat er nog eens een oproepje wordt gedaan voor een blog, en dat mijn inspiratie het een mooi moment vindt een eerder ontstaan idee uit te gaan werken. Het thema is dat mijn leven vaak helemaal niet in het teken van autisme staat. Dus wanneer ik een tijdje vooral gewoon (mens) ben, kan ik het lastig vinden om iets te schrijven wat aan autisme gerelateerd is.
Ik zou natuurlijk gewoon over van alles een blog kunnen schrijven, maar wat doet het dan op een autismeblogsite? Ergens voel ik de noodzaak dat het autisme-gerelateerd is. Maar wat is dat eigenlijk? Voor altijd en overal ben ik autist, in alles wat ik doe. Net als dat ik fysiek een vrouw ben. Toch ben ik op de eerste plaats vooral een mens.
Persoonlijke uitdaging
Vele dagen leef ik, heb ik uitdagingen of fijne momenten zoals ieder ander. Mijn diagnose heb ik voornamelijk om hulp en steun te krijgen omdat ik niet mee weet te draaien in de ratrace. En ondanks dat kennis over autisme wat oplevert, vind ik het vaak maar een ingewikkeld extra stukje theorie en (onnodige) identificatie. Mijn uitdagingen zie ik niet als; ik ben een autist dus lukt iets niet. Het is altijd iets persoonlijks, net als bij neuro-typische mensen. Ik kan het later relativeren als “dat is onderdeel van mijn autisme”, maar dat is niet hoe ik het beleef. En vaak wou ik dat het gewoon zo simpel mocht blijven dat ik niet hoef te filteren of verklaren, gewoon, ervaren wat is. Wat ik beleef is bijvoorbeeld dat mijn fysieke weerstand laag is, en dat ik me chronisch vermoeid kan voelen. Dat hierdoor veel dingen te intens worden en me lastig af kunnen gaan.
Wat ik beleef is dat iedereen, ongeacht of ze nu autist zijn of niet, in de meeste gevallen niks van een ander echt goed begrijpt. Dat iedereen eigenlijk diep vanbinnen, als ze even uit het maatschappelijke stramien zouden stappen dat ze is aangeleerd, unieke en ietwat eigenaardige persoonlijkheden kunnen zijn. En dat ieder hart en wezen aan de binnenkant moeite kan hebben met weggaan bij zijn natuur.
Mijn stempel
Mijn fysieke uitdaging maakt dat ik veel rustige dagen nodig heb. En dat is prima, het mag bestaan. Ik heb geleerd mijn leven in te richten op wat er mogelijk is. Zonder diagnose had ik evengoed dezelfde fysieke tekortkoming, dezelfde uitdagingen, maar dan zonder een geaccepteerd excuus. Dus soms is de diagnose voor mij niets meer dan een praktisch dingetje. Een stukje theorie waar de wereld, die niet met een neurodiverse mensheid om kan gaan, nodig heeft om met mij te functioneren. Iets om mij te kunnen ontmoeten als individu, met eigen uitdagingen.
Meestal is autisme voor mij niets meer dan een stempel uit de DSM (handboek/bijbel van de GGz). Een noodzaak voor een star en beperkt systeem dat in de maatschappij is ontstaan om met de verschillen van de mens om te kunnen gaan. Dat maatschappelijk systeem dat alles moet kaderen voor het kan accepteren wat iets is en hoe iets werkt zie ik als een wereld die zijn natuur wat kwijt is, ondanks dat alles altijd tot de natuur zal behoren. Een wereld van theorie en terminologie. Alsof de begrippen en concepten boven het leven staan. Alsof de maan een beschrijving in de Dikke van Dale nodig heeft voor we haar kunnen zien of kunnen ervaren dat ze maanfases heeft. Alsof die beschrijving dan toestemming geeft dat de maan is zoals ze is.
Levensstroom
Mijn beleving, mijn leven, het leven…. Het meeste vind ik haar buiten de terminologie en het hoofd, waar dingen geen stempel hoeven. Waar ik gewoon mens ben die steeds beter wordt in loslaten, de flow voelen van de levensstroom en daarop mee bewegen. Onderdeel zijn van die stroom. Wetend dat ze veel wijzer is, en onze kaders allemaal niet nodig heeft om te functioneren. Kort gezegd: zijn, ervaren, en meebewegen met de stroom.
Ik vind mijn leven en verheldering over wie ik ben niet in de DSM. Als het al in een boek beschreven is, dan staat de verheldering in de vele vertalingen van de Tao Te Ching. “Het boek van de weg”, een eeuwenoud boek dat nog steeds actueel is en (in de ogen van sommigen vage) beschrijvingen doet over het mysterie van het leven. Het gaat over verbonden zijn met de stroom van het leven, iets waar ik mijzelf meer terug in herken, ook wat betreft het stagneren bij tegen de stroom in moeten bewegen, dan in het kader-denken van de DSM. Het gaat niet over hoe ik als autist in elkaar zit, of over het kunnen verklaren van de stroom. Dat gaat voor mij veel dieper in op mijn menszijn dan het concept van autisme ooit zou kunnen doen. Maar… bovenal is wie ik ben slechts te ervaren.
Leuke blog Eileen. Ja de diagnose maakt hoe ik ben inderdaad ‘legaal’ waar het voorheen alleen maar raar en vreemd was en me dwong tot gewoon doen en aanpassen. Ik begrijp je…….en toch ook weer niet. Je begint met, (ik doe even een aanhaling): “Voor altijd en overal ben ik autist, in alles wat ik doe. Net als dat ik fysiek een vrouw ben. Toch ben ik op de eerste plaats vooral een mens”. Ik lees en hoor dit regelmatig. ‘Ik ben autist maar bovenal mens’. En dat is waar ik altijd op blijf hangen of er verschil is tussen… Lees verder »
Bedankt voor je reactie Machiel, Wat ik daarmee bedoel komt voort uit dat ik veel zie dat autisme een groot deel van de identiteit word, daar worden we naar mijn idee ook toe uitgenodigd. Om het te verduidelijken zal ik zeggen; bijvoorbeeld vaak hoor je “oh dat komt door mijn autisme”, waar het dan ook om gaat. Terwijl het voor mij dus innerlijk verklaard word met “zo ben ik (als mens.)” “ze werk ik” of “dat kom door mijn menszijn”. Daarmee is het net een verschil van invalshoek, die invloed heeft op de beleving en invulling. Hopelijk is het hiermee… Lees verder »
Dank je Eileen, Leuk even te redeneren met je :-). Ik begrijp je redenatie. (Als excuus “oh dat komt door mijn autisme” vind ik het ook niet juist). Maar is het niet zo als we zeggen; “ik ben in eerste plaats mens”, we eigenlijk de nadruk leggen op een verschil tussen hoe ik als mens ben en dat deel van mij dat autisme heet, alsof het iets is wat buiten mijn wil om een eigen leven leidt (lijdt)? Zoals je ook schrijf dat je vrouw bent, maar in de eerste plaats mens. Dat kan natuurlijk niet. Jouw vrouw (gender) zijn… Lees verder »
Hm ja ik snap wat je erover schrijft. Zelf ervaar ik het anders. Links handig zijn is bijv niet een term die bedacht is voor in de DSM om de mens mee te verklaren en hem/haar zo recht te geven op hulp. Links handig of vrouw zijn is een fysiek en helder zichtbaar gegeven. Het hele gender concept snap ik ook niet bijv, dat is ook een stuk identiteitsvorming, met alle respect naar wie daar nu heel veel gevoeligheid over heeft. Zelf ervaar ik iedereen als een lijf met een fysiek geslacht en bepaalde hormonen, maar bovenal als mens in… Lees verder »
Hallo Eileen, Ah, zie het verschil in opvatting. Interessant. Ik zie mezelf als autist omdat de wijze waarop mijn brein werkt op een bepaalde manier en in een bepaalde mate anders is dan de gemiddelde afwijkingen bij de gemiddelde mens. De illustratie van een andere bedrading of beter ander denkwijze is hierbij toepasselijk omdat ik dit zelf iedere dag ondervindt. (Wat niet betekend dat autisten het alleenrecht hebben op de verschillen, denk hierbij oa aan hoogbegaafdheid en hoog sensitief, (a)dhd ed). Op welke manier of in welke mate is van persoon tot persoon verschillend. Evenals de ‘gemiddelde’ mens die als… Lees verder »
Bedankt. Ik wil toch nog helder duiden dat het niet gaat om een deel dat ik als ondergeschikt zie!! Het is ook niet dat ik hetgeen wat autistisch benoemd word ontken, of dat ik van iemand verwacht dat hij of zij dan ook aan vooroordelen zou moeten voldoen. Het is niet zozeer dat ik ontken in enige mate binnen de diagnose kader te vallen, tegendeel. Ik ben echter van mening dat alle mensen neuro-divers zijn. En net als in de natuur bij veel kudde dieren, ieder een systeem heeft dat een bepaalde rol goed dient. Ik erken dus binnen de… Lees verder »
Ondertussen op een artikel gestuit van iemand die eigenlijk beschrijft wat ik hier ook probeer te zeggen. Maar dan misschien wat helderder. Voor mijzelf in ieder geval fijn te lezen dat anderen ook zien of denken zoals ik daarover !
https://www.socialevraagstukken.nl/interview/ggz-hoogleraar-floortje-scheepers-als-je-mensen-enkel-medisch-indeelt-lopen-ze-vast/?fbclid=IwAR1NzwYsKv9OBPTcG3_bf96oit65mLzAxV_P-0TWZq_H4ah7Idp7rm8mXCk
Hoi Eileen, Heel herkenbaar dit helaas. Ik ben 15-20 jaar geleden behoorlijk vastgelopen in het leven en ben via de huisarts bij diverse psychiaters en psychologen in de GGZ terecht gekomen. Uiteindelijk hielp dit allemaal niks en heb ik zelf maar een manier gevonden om het leven weer op te pakken. Afgelopen jaar begon ik weer vast te lopen, maar door de afkeer die ik heb van de GGZ instellingen, heb ik zelf een vrijgevestigde orthopedagoog benaderd die binnen 2 uur doorhad dat ik waarschijnlijk autistisch ben (ja dus). Wij bepalen samen hoe mijn behandeling eruit ziet en dat werkt… Lees verder »