In iedere verandering zit een mogelijkheid

Ik heb de hele dag gewerkt en heb daarna nog een verjaardag en ik maak me zorgen dat ik geen time-out heb tussen werk en feest. Er wordt besloten dat we gaan eten waar het feest zich bevindt met als doel: dan kun je ook eerder naar huis. Ik heb dan eerst een time-out van een uur thuis én ik ben op tijd thuis. Twee vliegen in een klap, ondanks dat ik even aan deze verandering moet wennen en hier ook stress van heb ervaren omdat ik het zelf echt anders had bedacht. Ik kom thuis, ik ben moe maar niet overprikkeld en toch was er een verandering.

Wat maakt het zo moeilijk om met veranderingen om te gaan? Ik raak dan van slag want er zijn al zoveel struikelblokken dat deze vaak de druppels zijn die de emmer doen overlopen. Graag heb ik wat controle over mijn leven en wanneer er iets veranderd is dat vaak niet door mij, wat daardoor een stukje controleverlies oplevert. Natuurlijk weet ik heel goed dat dingen kunnen veranderen en daar heb ik deels al mee leren omgaan maar op een dag dat ik moe ben en prikkels al aardig de weg naar mij hebben weten te vinden, vind ik dat toch wel moeilijker.

Als een verandering onontkoombaar is en acceptatie de enige mogelijkheid is, probeer ik rustig te blijven en na te denken over de verandering. Waarom wordt iets veranderd, wat is de reden? Dat bepaalt ook nog wel een deel van mijn reactie. Boosheid, teleurstelling of stress is de manier waarop mijn hoofd reageert en ik probeer het te stoppen maar juist dan suddert het nog wat door. Het vreemde is dat er in iedere verandering een nieuwe mogelijkheid zit, dat is omdenken en dat is soms nog wat moeilijk voor mij. Omdenken is een manier van denken en doen, waarmee je kijkt naar de werkelijkheid zoals die is en onderzoekt wat je ermee zou kunnen doen. Als ik het dan zo lees is het zeker iets wat ik zou kunnen, vaak meer bij anderen dan mezelf.

Omdenken begint altijd met een probleem. Zonder problemen geen omdenken. En een probleem bestaat uit twee dingen: feiten en verwachtingen. Zodra je een tegenstelling ervaart tussen die twee, ervaar je iets als een probleem. Door de feiten en verwachtingen grondig te onderzoeken, kun je de stap maken van ja-maar (het is niet wat het zou móeten zijn en dat is een probleem) naar ja-en (het is, wat het is). Daarna kun je  kijken welke nieuwe mogelijkheden er ontstaan door de feiten volledig te accepteren.

Wat zou er kunnen gebeuren als er bijna geen veranderingen voorkomen? Dat vele afspraken zouden blijven zoals ze gepland zijn? Dan verdwijnt flexibiliteit in zijn geheel en dat is ook niet goed, niet voor mij in ieder geval want verandering zorgt er wel voor dat ik toch enigszins flexibel ben en blijf (ook al vind ik het moeilijk om er mee om te gaan). Ben ik door de veranderingen wel eens boos, verdrietig of verbaasd? Ja, maar ik kan daar mee leven omdat het iets is wat bij mij hoort. Ik probeer eraan te denken dat iedere verandering een mogelijkheid voortbrengt, maar beloven dat ik dat altijd zo kan uitvoeren, dat kan ik dan weer niet.

Tatjana