Vakantie zonder studieboeken

De vakantie komt op een goed moment. Mei 2022 krijg ik te horen dat ik me niet meer opnieuw in mag schrijven bij de kinesiologie opleiding waar ik zo graag voor wilde gaan. De kinesiologie zit zeker al 12 jaar in mijn hoofd. Ik vind het vak mooi en begrijp de stof gemakkelijk. Als ik eenmaal een plan in mijn hoofd heb wil ik daarvoor gaan, ook als de communicatie mij meer moeite kost dan andere studenten. En weet ik dat de opleidingsstructuur mij niet goed past. Als ik van dat plan moet afwijken omdat het vastloopt, vind ik dat erg moeilijk. Ook al weet ik dat de opleiding loslaten de enige optie is. Dat kost een periode van rouw, tijd, analyseren en soms mijn verhaal meerdere keren vertellen. Dan kan ik het langzaam “onthechten” en ruimte creëren voor nieuw. Over-analyseren is mijn valkuil. Dan moet ik mezelf echt even uit de situatie halen om deze later opnieuw te bekijken. Anders denk ik mezelf alleen maar vast. Bovendien is er nog geen oplossing of nieuwe invulling. Ik zit in het niet-weten en mag mezelf tijd geven om daarmee te zijn. Ergens voel ik ook wel het vertrouwen dat nieuwe inzichten met de tijd wel komen.

Bij het loslaten word ik dankzij de vakantie flink geholpen, want ik móet me wel focussen op de vakantie. In mijn hoofd en op papier maak ik lijstjes voor de vakantie en zie mogelijke scenario’s waar we op bedacht moeten zijn. Allereerst vraagt een motorvakantie een compacte bepakking. Een lichtgewicht tent die toch groot genoeg is, luchtbedden/slaapmatten, kleding, kookspullen… En wat neem je dan allemaal mee? Toch lijkt het lijstjes maken en inpakken bij ons allemaal als vanzelf te gaan. Want we doen allebei waar we goed in zijn. Mijn lief vindt bijvoorbeeld een compacte doch grote tent, degelijke slaapmatten en is goed in de spullen compact en veilig op de motor binden. Ikzelf maak de lijstjes met wat we nodig hebben en ruim de koffers in. Dat blijkt te passen. En gelukkig passen mijn lieve buren graag twee weken op de poes.

In de ruimte die we over hebben in de rugzak en koffer besluit ik om dit jaar bewust GEEN studieboeken mee te nemen, maar alleen wat tekenspullen. Een stukje van mijn hoofd vindt dat erg moeilijk. “Want hoe kan ik anders leren, groeien en ontwikkelen?” Mijn gevoel zegt dat dit de juiste keuze is. Zo kan ik de gevoelens van het moeten stoppen met de opleiding eerst rustig verwerken. En als ik al wil leren gebeurt dat wel op de reis zelf. Dit is zo’n nieuwe ervaring. Bovendien zal ik door alle indrukken, op de rustmomenten voor de tent echt geen focus meer hebben op mijn studieboeken.

En daar gaan we dan… Op weg naar Frankrijk. Met dat we wegrijden valt de spanning van me af en is er alleen het nu. De gehele vakantie verloopt goed. Ik voel me langzaam meer ontspannen, krijg een glimlach en leef heerlijk in het nu en wat er steeds op dat moment belangrijk is. Ik ervaar ook heel veel steun aan mijn lief. Van tevoren dacht ik moeite te hebben met het feit dat we geen enkele camping van tevoren boeken, maar nu ben ik er juist blij mee. Misschien is dat ook omdat we samen zijn. Ik hoef dit keer niet overal alleen aan te denken. We vullen elkaar aan. We besluiten per dag waar we heen rijden. Boeken blijkt ook helemaal niet nodig. De campings die we ter plekke uitzoeken blijken ook elke keer gewoon plaats te hebben. En we komen op de mooiste plekken terecht.

De vakantie is een prachtige ervaring en we maken ook een fotoalbum. Volgend jaar doe ik het zeker weer zo. Het belangrijkste dat ik van deze vakantie leer: Ik hoef niet alles alleen te doen, en dat geeft ruimte om gewoon mezelf te zijn. En hoe belangrijk het is om als mensen elkaar te steunen. Ik word me bewust van hoe ik soms tegen mezelf praat, mede door de ervaringen in de opleiding. En dat ik graag wat liever voor mezelf wil zijn. Ik leer bovendien dat ontspannen en genieten minstens zo belangrijk is, of misschien wel even belangrijker dan een studieboek. En dat lang niet alles uit studieboeken te leren valt. Het leven zelf is al één groot studieboek…