Tweestrijd

ASS en ADHD ervaar ik als water en vuur. Hoewel zij soms als dikke vrienden samen lijken te werken en elkaar juist aanvullen, geeft het ook regelmatig problemen. Hierdoor zit ik altijd in een tweestrijd.

Gevoelsmatig zit ASS op mijn linkerschouder, te praten in mijn linkeroor, en rechts zit ADHD, te schreeuwen in mijn rechteroor. Waar links heel blij wordt van rust en gebaande paden wil rechts juist drukte en nieuwe paden inslaan. Soms zijn ze zo met elkaar in discussie dat het een error veroorzaakt in mijn hoofd, waardoor ik letterlijk volledig stilval en tot niets meer in staat ben.

Waar ik door ASS snel overprikkeld raak door bijvoorbeeld geuren, veel mensen, veel geluiden, onbekende plekken, ben ik door mijn ADHD juist op zoek naar prikkels. Het vinden van het juiste evenwicht gaat soms goed maar soms ook niet. Meestal rommel ik een beetje aan en moet ik regelmatig bijstellen.

Mijn ideaal bestaat uit de juiste hoeveelheid prikkels en genoeg ontprikkeltijd erna. Bij teveel prikkels ga ik over mijn grens en duurt het ontprikkelen erna onhandig lang. Onhandig want ik moet ook werken, zorgen voor mijn gezin, et cetera. Bij een tekort aan prikkels sla ik vast en kan ik nergens meer toe komen, wat ook niet handig is, want ik moet ook werken en zorgen voor mijn gezin, et cetera. Balans is dus het toverwoord.

Mijn strategie is een poging om beide tevreden te houden, zodat ik soepel door het leven kan gaan. Bij nieuwe dingen, die voor mijn ADHD schouder erg leuk zijn, moet ik ook rekening houden met mijn ASS schouder. Van te voren zoveel mogelijk te weten te komen, helpt om mijn ASS schouder tevreden te houden. Ook probeer ik de prikkels niet te groot te maken. Waar mogelijk te gaan op een rustig moment en goed voorbereid. Een back up plan bedenken: wat kan ik doen als ik overprikkeld raak en hoe merk ik dit op tijd op. Bijvoorbeeld als ik voel dat ik ongeconcentreerd raak, moet ik even een rustig plekje opzoeken. Bij gevaar voor overprikkeling op het werk heb ik ook een noodplan:  even terugtrekken door bijvoorbeeld  een kopje koffie te halen. Thuis doe ik bij overprikkeling meestal de was. Verder probeer ik drukke en rustige dagen zoveel mogelijk af te wisselen, zodat er een soort evenwicht is. 

Ik kan dus niet zonder bijsturen. Dat vind mijn linkerschouder (ASS) best lastig, want dan wijk ik af van de planning. Daarom zit het noodplan dus ook standaard in de planning.