Goedemorgen Lief Dagboek,
Vorige keer hadden we samen een goed gesprek over het thuisgevoel. Ik kom tot de ontdekking dat ik dit over 2 plaatsen kan vertellen. Ik heb niet alleen in Groningen mijn eigen stekje. De foto die ik je stuurde, is er eentje van mijn verblijf in Lelydorp in Suriname. Je wilde graag weten wat ik daar doe. De verblijfplaats is Lelydorp. Je weet vast wel iets over ingenieur Lely, daar is het dorp naar genoemd. Vroeger was de naam koffiedjompo: http://plantagejagtlust.nl/?p=34.
Ik heb je de link toegestuurd. Dan kan je dit nog eens bekijken als je dat wilt. Ik kan er zoveel over vertellen maar dat doe ik nu met een verhaal over mijn reis naar Suriname en hoe ik dat beleef. Ik wil graag dat je dit ook deelt met anderen en eventueel mij een keertje vertelt hoe je het vond hoe ik het heb beleefd. Want ik ga regelmatig naar het thuisland van mijn vrouw. Dat gaat als volgt.
Amsterdam – Schiphol – Paramaribo
Wanneer we samen naar Suriname gaan word ik Spaans benauwd. De hele reis is zeer vermoeiend. Ik heb last van veel prikkels en kom onderweg niet tot rust. De gehele, vliegruis 8,5 uur, zit ik in een vliegtuig. Probeer je dan maar eens op je gemak te voelen. Ogen sluiten en proberen te slapen! Wanneer je door de douane moet, is dit al een hele belevenis. Ben gelukkig getrouwd en mijn vrouw zorgt dan ook dat ik minder stress heb bij de Surinaamse douane en het ophalen van de koffers. Ik mag dan wachten en zodra onze koffers zijn gearriveerd mag ik in die drukte meehelpen. Als we door de familie van mijn vrouw worden opgehaald duurt de reis met de auto nog drie kwartier.
Lelydorp Suriname
In die tijd kan ik mij weer volledig concentreren op de Surinaamse omgeving. Dan komt de rust weer. Maar ik ben wel volledig opgebrand, kan dus niet veel meer. In de uren daarna krijg ik na familiebegroeting de ruimte om mij terug te trekken. Volledig bijkomen duurt wel 4 dagen. Om mijn thuisgevoel in Suriname weer bij mijn gevoel te krijgen. Want ik weet nu wat ze voor mij betekenen. Ik krijg de volledige ruimte om te ontspannen. De ruimte om het huis waar wij verblijven is zo groot dat ik tot rust kom. Mijn fototoestel is dan ook de hele dag in mijn buurt. Ik ga met mijn geliefde op pad en ook wel met de familie. Het komt bij mij niet op om alleen op pad te gaan. De familie brengt ons samen op veel plekken en dan hoef ik niet alleen op pad. We hebben een goede band met elkaar. Ik probeer me te concentreren op de zondagse bijeenkomsten met familie en vrienden. Het fotograferen is een belevenis want je komt steeds weer op nieuwe locaties waar je misschien nog niet bent geweest en door te fotograferen (bloemen en planten, libellen, vlinders, gebouwen) concentreer ik mij daarop.
Het aanwezig zijn en zelf op zoek gaan naar de mooiste plekjes is niet aan mij besteed. Ik raak de weg kwijt ook al kom ik er regelmatig. Onder begeleiding van familie is er zeker ruimte voor mij om de mooiste plekjes te bezoeken in Suriname. Ze geven mij de kans Suriname te bekijken op een andere manier dan de gemiddelde vakantieganger. Het is vooral alles loslaten, geen geregel en toch secuur omgaan met je dagelijkse activiteiten.
Paramaribo, Suriname – Amsterdam, Schiphol
De terugreis is hetzelfde als de heenweg naar Suriname. Er is 100% controle dus in Suriname is deze uiterst vervelend. Vroeger werd je apart genomen. In zo’n benauwd hokje. In dat benauwde kamertje werd gevraagd met wie je in Suriname was en wat heb je gedaan. Ik wilde dan niet dat ik mijn vrouw zou kwijt raken. Het zicht op haar was dan even weg.
Nu is dat niet meer zo. Toch is er veel spanning. Zodra je in het vliegtuig zit en vliegt naar Nederland is de spanning iets minder. Ook wanneer je op Schiphol vanaf de gate weer naar de bagageafhandeling moet, is de spanning groot. Alle 400 mensen vanuit het vliegtuig moeten naar de zelfde bagagehal. Dus pakken we samen een karretje en dan ga ik weer buiten de grote getale mensen staan wachten. Zodra onze koffers er zijn, word ik geroepen om ze van de band af te halen. Dan nog even door de douane. Dan is de spanning weg en kunnen we weer naar Groningen. Terug in Nederland kost het gemiddeld een dag om bij te komen.
Dagboek, ik wil graag afsluiten en je bedanken voor de tijd die ik genomen heb om je het jaar 2020 met je te delen. Ik weet dat je weinig tijd hebt om mij te antwoorden. Maar ik blijf je steeds brieven sturen. Het gaat steeds beter met mij. Dus in 2021 komen er ook weer vele.
Groetjes, Cor
Prachtig, het raakt me enorm!!