Recente reacties

"Sorry nog een brainfart. Vrijdagmiddag begon ik te niesen, toen ik thuiskwam van school en er lagen twee positieve testen van mijn gezinsleden. Yeah daar is Corona weer. En vind ik dat erg, ..... Helemaal niet. Lekker geen sociale dingen, maandag zal het nog niet over zijn vermoed ik. Dus even niet naar werk. Een omgeving die totaal niet autisme vriendelijk is. Kan ik weer even op adem komen, want het begin van een schooljaar is altijd zo druk. Na de zomervakantie hebben veel collega's weer nieuwe ideeën. En iedereen vind zijn idee het beste, dus moet je overal aan meedoen. Dus nu heb ik weer even het fijne gevoel van de rust van een lockdown. En kan ik weer genieten van teksten, zoals van Herman van Veen. Anne, de wereld is niet mooi, maar jij kan haar een beetje mooier kleuren"

"Hallo Sabine, Je hebt weer een onderwerp gekozen dat mijn gedachten gelijk weer allerlei kanten opschieten. En ook fijn dat je eindigt met een vraag, dat nodigt uit om te reageren. Mandy Verleijsdonk doet dat bijna ook altijd bij haar blogs. Om gelijk ook maar te antwoorden op je vraag welke nieuwe activiteit ik heb ontdekt tijdens de lockdowns en doe ik nog steeds. Nou dat kun je hier nu live zien. Toen ik ging studeren in Tilburg, was het wel handig dat ik een mobiele telefoon had, voor als er onderweg iets aan de hand was, of zo. Mijn oudste kind was toen 8 en is nu 27. Dus dat was nog geen smartphone met een touchscreen, camera en zo, maar gewoon om te bellen en sms-en. Die heb ik nu wel en tussendoor ook al wel een versie gehad met WhatsApp erop. Daar kreeg ik vaak lollig bedoelde afbeeldingen van mijn handbalteam, maar mijn a-typische humor was toch anders, dus vond het vaak niet zo leuk. Soms wel. Een foto waar iemand zijn handen onder de gele bak aan een verkeerslicht van een voetgangers oversteekplaats houdt (wat gaat tikken als je wilt oversteken), alsof er ontsmettingsmiddel gel uitkomt, met de tekst: als je te lang in lockdiwn hebt gezeten.... vond ik wel leuk. Maar de foto van een boer met vrouwen kleren met de tekst: Dit is Hans, Hans is anders, deed wel pijn omdat ik net mijn officiële diagnose had gekregen. En dat is wat mij tegen ging staan. Altijd dat schofferen, scoren ten kostte van een ander, soms zelfs racistische grappen. Ik ging me steeds meer ergeren aan Social Media. Maar tijdens de lockdowns ben ik op zoek gegaan naar uitleg (voor mij video's) over autisme. En toen ontdekte ik dat ervaringsverhalen van mensen met autisme me wel aanspreken. Vera Verheldert #8, was de eerste waarbij ik het gevoel had: hè hè, eindelijk iemand die het begrijpt. En toen is er een hele wereld voor me opengegaan. Dank, dank, dank, dank, lieve mensen met autisme, voor het delen van jullie ervaringsverhalen. Voor mij voelt het als thuiskomen, ondanks al onze verschillen. Want dat is mijn activiteit. Het laten zien (lezen) van de veelzijdigheid van autisme. Groet, Han"

"Ook ik ben in de Coronatijd aan het wandelen geslagen en ik houd het nog steeds vol om dagelijks 1 a 2 uur te lopen. Lekker in mijn eentje, hoofd leeg en doorstappen. Ik ken inmiddels alle binnenpaadjes en doorsteekjes hier in de omgeving. De Vierdaagse ga ik nooit redden, laat staan de West Highland Way 😉, maar het is goed voor mijn lichamelijke en geestelijke gezondheid. Maar het voornaamste dat ik aan het thuiswerken tijdens de pandemie heb overgehouden is het besef dat de band met collega's en werkgever een stuk oppervlakkiger was dan ik tevoren had gedacht en dat familie, geliefden en vrienden mijn aandacht veel meer verdienden. Dit heeft me, naast een historie van vele burnouts in vele jaren, tot de beslissing gebracht om met vervroegd pensioen te gaan. Ik besloot om alleen nog leuke dingen te doen met leuke mensen en dat lukt, mede dankzij vrijwilligerswerk, heel goed"

"De reactie komt hoor Sabine. Alleen op dit moment ontploft mijn agenda bijna. Wat dat betreft voelt de Corona lockdown als iets uit een ver verleden"

"Het lijkt mij inderdaad leuk om er een luisterversie van te maken. Fijn dat je zo enthousiast reageert"