Recente reacties

"-- Wat centraal zou moeten staan bij het beantwoorden van de vraag “Wat is autisme?” is de geleefde realiteit van mensen met autisme zelf.-- Maar wie heeft dan bepaald dat die mensen autisme 'hebben' en hoe valide is de diagnosestelling? Mijn conclusie is dat ieder mens uniek is. Weg met de hokjes en op naar een rustiger en overzichtelijker leven"

"Hallo Douwe, Zal ik het nog een stukje rijker maken? Mooier durf ik hier eigenlijk niet te typen, maar dat is de diversiteit wel. Niet durven omdat ik me eigenlijk een beetje schaam. Hoe kan het dat het woord barmhartigheid pas nu tot me doordringt uit jouw blog. Dat is nog redelijk snel want bijvoorbeeld het liedje P.S. van de Dolly Dots (ongeveer 40 jaar geleden) kan ik sinds toen al woordelijk meezingen, maar recent heb ik nog het laatste concert van ze gekeken en toen snapte ik pas waar het over ging. Beelddenken"

"Mooi Martine, Wat is autisme? En vooral natuurlijk wie bepaald dat / wat? In de eerste plaats moet het omkaderd zijn, in een hokje passen(d maken), volgends de miet autistische (neurotipysche) medemens. Begrijpelijk want juist de neurotipysche medemens verzint de voorwaarde voor de diagnose, start onderzoeken, werkt in onderzoek of expertise centra voor autisme. Het moet gezegd ik ken geen onderzoekcentra naar autisme die gestart en geleid worden door autisten. (Behalve deze site zijn er bar weinig autistische initiatieven wat onderzoek of uitingen van autisme betrefd, ( oke, ook wat boeken en ervaringsverhalen als reactie op de mening van niet autisten)). Ik denk dat je gezegend bent met een therapeute die eerlijk erkend na 30jr ervaring dat autisme zich niet laat vangen in een kader. Dat de individuele mens, autistisch of niet, er toe doet. Gewaardeerd en gerespecteerd moet worden om wie zij / hij is. De moeite waard om te zijn en te wezen. Mooi, uniek, en trots op zichzelf, in hart en nieren mens. Neurotypisch, een mooi kado wat je langzaam uit moet pakken"

"Het geeft niet dat je zo laat reageert"

"Hallo Cor, Een late reactie van mij, ik heb autisme-digitaal nog maar pas geleden ontdekt. Ik ben benieuwd of deze tekst je toch nog bereikt. Dat snel afgeleid zijn in gesprekken met anderen vind ik heel herkenbaar. Zelfs als ik deze tekst typ dwaal ik alweer bijna af. Bij het woordje pas denk ik al gelijk weer aan PAS Nederland waar ik pas lid van geworden was (vorig jaar al hoor). Maar zo kwam ik wel bij Autminds terecht. En nu dus ook bij jullie mooie blogs over de veelzijdigheid van autisme. Tijdens een gesprek voeren moet ik soms even een pauze nemen om de draad weer op te pakken als ik weer te ver door gegaan ben op een detail wat zomaar in mijn hoofd terecht kwam. En dat detail is wel de moeite waard om op door te gaan. Althans, dat vind ik dan. Ik ben leraar wiskunde en tijdens het uitleggen van een opgave, kan ik heel goed blijven focussen op het einddoel (het vinden van de oplossing). Ik heb zoveel vertrouwen in mijn vaardigheden (Master wiskunde op een mbo school) dat ik heel goed durf om het initiatief aan de student over te laten. Ik heb snel door waar het uit de bocht gaat vliegen en geef de juiste zetjes om weer op het goede spoor te komen. Maar in een diepgaand gesprek, op een gebied waar ik nog niet alles van heb uitgedacht, (ik ben een scenario denker), kan ik wel eens kwijt raken wat ik ook alweer wilde vertellen. Niet in een koetjes en kalfjes gesprek, want ik heb gelezen dat wij, mensen met autisme, daar niet zo van houden. Maar wel van diertjes. En zo wordt mijn cirkeltje weer rond. Als jij over je foto zegt dat het luchtledig moet uitbeelden, dan denk ik bij ledig: oh ja, je mist de koetjes en kalfjes achter het hek"