Het inzicht
Een paar dagen geleden zat ik ’s avonds lekker onderuit op de bank een film te kijken toen Spike, onze rood-witte kater, bij mij kwam liggen en begon te spinnen. Spike spint bijna altijd en doet dit op een volume dat je bijna je filmgeluid harder moet zetten. Door dit gespin realiseerde ik mij ineens dat spinnen voor katten eenzelfde doel dient als stimmen voor autisten en andere mensen op het neurodivergente spectrum. Immers katten spinnen niet alleen omdat zij zich relaxed voelen, hoewel veel mensen dit denken, zij spinnen ook om spanning kwijt te raken en te kunnen ontspannen, net zoals wij stimmen om overprikkeling te voorkomen en tot rust te komen dus.
Door dit inzicht wist ik eindelijk hoe ik verder kon met het idee een blog te schrijven over stimmen. Ik was al meerdere keren vol goede moed begonnen maar liep steeds vast, waar moest ik beginnen, wat wilde ik vertellen, niet te algemeen en welke conclusie kon ik trekken over stimmen; lastig.
De opbrengst
Het spinnen van Spike maakt hem rustig, en kalmeert mij ook. Eigenlijk heeft stimmen op mij hetzelfde effect, het maakt rustig. Je ziet mij dan ook vaker stimmen als ik overprikkeld dreig te raken of, zoals nu, aan het nadenken ben. Stimmen maakt dat ik meer aankan en het zorgt ervoor dat ik mij beter kan concentreren en beter kan luisteren.
Het verschil
Hoewel dit een mooie overeenkomst is, is er wel een verschil; katten spinnen hun hele leven en veranderen dus niet van stimgedrag, wij mensen wel.
Als kind sabbelde ik graag op mijn haar, ik moet er nu echt niet meer aan denken, nog vroeger terug had ik een knuffellapje. Veel kinderen sabbelen op een speen of op hun duim en komen daarmee tot rust, maar weinig volwassenen zul je dat zien doen. Toen ik wat ouder werd ging ik heel geconcentreerd op de tegels van de stoep lopen, keurig op de randjes, ook dat doe ik al jaren niet meer. Tegenwoordig is mijn meest gebruikte stimgedrag mijn duim en wijsvinger tegen elkaar wrijven, dit valt ook stukken minder op dan op mijn haar sabbelen. En dat zie je vaak, het typische autistische stimgedrag zoals fladderen en springen, verandert in iets minder opvallends. Hoewel ik nog steeds wel eens rondspring, meestal als er iets heel erg leuks en/of spannends gebeurd. Verder zit ik eigenlijk zelden stil, meestal wiebelt mijn voet of zit ik ergens mee te friemelen.
De conclusie
Het lijkt soms of alleen mensen met autisme stimmen. Hoewel het een typisch kenmerk van autisme is en het voor ons noodzakelijk is, vertonen ook neurotypische mensen stimgedrag. Kijk maar eens op je heen, bij het stoplicht zit menig persoon op zijn/haar stuur te tikken, tijdens vergadering zitten mensen nogal eens met hun pen te spelen/droedels te tekenen/op hun pen te sabbelen/etc. En zo kun je vast nog veel meer dingen herkennen.
Nog steeds zijn er mensen die vinden dat je moet stoppen met stimmen, dat je je stims moet onderdrukken. Zeker niet doen, immers voor ons mensen met autisme is stimmen noodzakelijk om niet overprikkeld te raken. Tenzij je stims gevaarlijk zijn voor jezelf of je omgeving, probeer je stim dan te vervangen voor een veiligere stim.
Happy stimming!
Hallo Esther, Wat een leuk inzicht. Ik had daar zelf nooit zo over nagedacht. In mijn tienerjaren hadden mijn ouders een poesje (Winnie) die naar bijna iedereen kattig deed. Een onverwachtse uithaal en blazen, wat vooral voor visite niet leuk was. Ik was eigenlijk de enige die heel veel bij haar kon doen, zonder dat ze kattig naar mij deed. Misschien door hoog sensitiviteit of zoiets, waardoor ik haar goed kon inschatten wanneer je beter even niet kon aaien. Of mijn natuurlijk energie vond ze heel fijn. Ze kon ook lekker spinnen als je haar aaide. Maar als haar staart… Lees verder »