Ochtendroutine
Het is 6 uur ’s ochtends wanneer de wekker afgaat. Steunend en kreunend ga ik rechtop zitten. Ik ben nog zo moe. Ik sleep mezelf uit bed en trek iets aan zodat ik de hond die mij smekend aankijkt uit kan laten terwijl de puber nog in bed ligt.
Ik laat sloffend de hond uit terwijl ik een jas draag die verdacht veel lijkt op het dekbed dat ik net verlaten heb. Als ik weer binnen kom worden twee katten en de hond gevoerd heb maak ik het ontbijt voor de puber. Om 6.45 uur moet de puber eruit. Dan moet hij douchen, aankleden, eten, brood maken en op de fiets stappen om naar school te gaan.
Verandering
Ik ben dus van alles op vaste tijden en op dezelfde manier doen. Zoals veel mede-autisten zich waarschijnlijk wel in kunnen verplaatsen. Jarenlang had ik ongeveer hetzelfde ritme en deed ik alles op ongeveer dezelfde tijd. Mijn telefoon staat zelfs vol met wekkertjes voor verschillende handelingen. En toen… Toen veranderde alles.
De hormonen deden hun intrede, en van een meegaand jongetje dat netjes deed wat mama zei en dat netjes zijn bed uitkwam, veranderde hij in een holbewoner die niet uit bed te trekken is en alles op zijn eigen tijd wil doen. Of eigenlijk vooral niet wil doen. Een jongen die zucht om het gezeur van zijn moeder over dat het nu tijd is om brood te maken voor de lunch, of dat er nu aangekleed moet worden wanneer een van haar wekkertjes afgaat.
Zeurpiet
Nu is het zo dat de puber ook lid is van de neurodiverse familie en zich graag aan een vaste routine houdt. Maar niet meer die van zijn vervelende moeder, maar zijn eigen ritme. En ik snap het. Echt. Maar o wat vind ik deze verandering in onze ochtend routine moeilijk. En eigenlijk is het stiekem ook moeilijk dat je niet meer klakkeloos aanneemt dat wat je moeder zegt ook klopt. Ik verander van een lieve doch een iet wat slaapgedepriveerde en cafeïne tekortkomende moeder in een starre en chagrijnige zeurpiet.
Geduld
Heb geduld met je moeder lieve loeder puber. De fase van kind naar puber en loslaten is een dingetje voor bijna alle moeders, maar zeker voor deze auti-moeder. Ik beloof dat ik mijn best doe net als jij dat doet. Het komt goed. Wij kunnen dit.
Heel veel sterkte Lotte, de komende tijd.