Mindfulness

Autisme mag dan een heel spectrum zijn, ‘prikkels’ raakt elke millimeter van dat spectrum volgens mij. Voor mensen die overprikkeld zijn, of op zijn van het chaotische leven, lijkt volgens sommigen mindfullness een mooi idee. Zo uit je hoofd, in je zintuigen. Alsof die het nog niet deden voordat ik gevlucht was naar het denken, voor eventjes weg van het voelen en ervaren. Soms zie ik mensen het wel romantiseren, dat je werkelijk meekrijgt wat er nou eens om je heen of in je gebeurt. Het is natuurlijk ook wel mooi, zeker als de norm is dat we de wereld helemaal niet meer meekrijgen. Maar laat dat nou net mijn probleem niet zijn.

Zo liep ik vandaag naar de markt. De standaard is dan al dat ik op kan merken dat er kou is, of welke temperatuur dan ook. Ik heb een pijntje in mijn spieren hier en daar. Mijn onderbroek zit niet goed. De structuur op de grond veranderd bij bepaalde stenen. Soms ligt er een verstapt kauwgompje in de vorm van een hartje. De wind blaast. Het is licht. Iemand die voorbij fietst heeft een opvallend geel vlak op zijn jas, hij droeg een witte muts. De auto’s maken geluid, maar ook de fietsbanden die over het natte wegdek bewegen zijn eigenlijk een opmerkelijk geluid. De geur van chemische parfum is nog maar net voor bij of ik word aangevallen door anijs en honing lucht die standaard de ruimte vult tussen de grote markt en de vismarkt. Eigenlijk vind ik dat ze die kraam wel mogen verbieden.

Nu heb ik het nog niet gehad over de chaos van mensen die elkaar voor de voeten kunnen lopen. De eindeloze hoeveelheid van appels en peren om te vergelijken in prijs en rijpheid. Zelf als je voor 1 product gaat kan er keuzestress ontstaan. Het is een prikkel die soms voor een ‘error’ zorgt. Ook een snoepfolie ligt te glinsteren op de stenen op de grond in een hartjesvorm. Ik word altijd extra blij van ongebruikelijke dingen op straat die zich als hartjes vormen, zoals blaadjes of kapot asfalt ergens op de maagdenbrug.

Na de markt moet ik vaak nog even naar de supermarkt voor andere producten. Wanneer de knoflook olijven op blijken terwijl ik ze op de planning had merk ik op hoe druk het is. Hoe ongezellig de tl-balken zijn. Dat niemand daar last van lijkt te hebben. Dat niet alles goed gespiegeld is. Hoe irritant het liedje is dat opstaat. Vang ik enkele oninteressante gespreksdelen op van voorbijgangers waar fantasie verder op kan borduren. Beweegt de wereld snel terwijl ik stil sta, in dubio over wat nu. Er liggen nog wel andere olijven, die lust ik trouwens ook gewoon. Maar ik wilde eigenlijk precies knoflook olijven. Een man loopt voorbij en hij stinkt. Er zit een korreltje in mijn schoen en er is geen plek om het eruit te halen. Eigenlijk wil mijn neus gesnoten worden maar ik heb geen tissue bij me.

Verder terug naar huis geniet ik van de bloesems die in bloei zijn. De mos op de stenen muur ergens buiten is erg mooi. Een vogel die vliegt op de lucht mee. Mijn gedachten die alles hebben opgemerkt merk ik ook weer op. Het liedje uit de supermarkt draait nog na. De regendruppels die langzaam vallen vind ik wel lekker, maar ze prikkelen mij wel. Alsof er telkens een hele kleine schrikreactie op plaatsvind. Het voelt vrij door de regen te lopen. Ik voel een glimlach in mijn gezichtsspieren.

Eindelijk kom ik aan in mijn heerlijke huis, vol schilderijen met felle kleuren en patronen die me gek genoeg wel ontspannen. De geur is er vaak fijn van een oliebrander. De planten kalmeren mij. En er is een hangmat om lekker in te wiegen. De kleuren in huis zijn in balans, althans, voor mij wel.

Volgens mij ben ik al erg mindfull. Heb je ook een cursus voor een rustigere, slomere wereld met minder keuzes?