Deze blog is gepubliceerd in het kader van de #WeekvanAutisme2020
Ik zie ze weleens voorbij komen op social media, de auti-mamaโs en -papaโs. Ouders zonder diagnose (niet bekend tenminste) wiens kind een vorm van autisme heeft. Ze schrijven vooral hoe zwaaaaaaar zij het hebben. En ik geloof ze.
Autisme trekt ook een wissel op ons gezinsleven. Weinig gaat automatisch, alles vraagt voorbereiding en flexibiliteit. En bij tegenslagen volgt weleens een pittige melt- of shutdown. Maar dan heb ik het over mezelf. Ik heb de diagnose autisme spectrum stoornis. Alleen ik, niet de rest van het gezin.
Laat ik jullie eens vertellen hoe zwaar het is om normale kinderen te hebben, zeg!
Stiekem hoopte ik namelijk op kids met… een beetje autisme. Of beter gezegd, ik hoopte dat ze van rust en regelmaat hielden. Zoals ik. Zoonlief hanteert echter geen rusttijden. Hij houdt ontzettend van contact maken. Knuffels, kusjes, aankijken, aanraken, praten en nog meer schattige momenten: voor iedereen om hem heen. Speelafspraakjes vullen de lege uren. Terwijl ik als autistisch kind vooral alleen was, met een boek of kat. Dekentje over ons heen. Rust. Maar hoe ik ook op de rem trap, mijn zoon springt door het leven. Lieverd, alsjeblieft, mag het wat minder… sociaal?
Geregeld raak ik overprikkeld van onze twee spruiten: de actieve kleuter en het babyzusje dat hard zijn voorbeeld volgt. Hun aanwezige gedrag vraagt het uiterste van wat ik verdraag. Sommige momenten met hen vind ik ontzettend heftig, echt een sensorische achtbaan. Krijsbuien. Plakkerige handjes. Smakken. Likken (ja, vinden ze leuk). Mijn hoofd voelt dan als een snelweg met 1000 files. Auw.
Misschien denk je nu: โhun ongeremde gedrag, dat klinkt als een ontwikkelingsstoornis.โ Nou kom maar op, ik wil neurodiversiteit verspreiden. The world needs all kinds of brains! Toch vrees ik dat ze neurotypisch zijn, want:
Ik ploeter dus door, totdat de kinderen zichzelf kunnen reguleren. Mijn zenuwen wachten vol smart tot de geluiden en smerigheden afnemen. Hoera alvast, dat de kleuter zich kan wassen! Volgende doel: deze actie in stilte…
In volgende blogs wil ik meer vertellen over mijn overlevings-strategieen, als mama met autisme.
Ter afsluiting, mocht je twijfelen aan mijn liefde voor deze twee mensjes? Niet nodig. Zij maken het leven zoveel mooier. Ik leer vaardigheden, waarvan men zei dat dit niet kon met autisme: empathie, flexibiliteit en meer. Mijn prioriteiten waren nog nooit zo helder (hint: dat is ons gezin). En hun aanstekelijke glimlach laat alles als sneeuw voor de zon verdwijnen.
Die verrijkingen maken alles dragelijk. Zelfs een kwijlerige glimlach.
Afbeelding: Unsplash
Annelien. Geweldig zo’n goed verhaal over jou zelf. Zeer herkenbaar. Heb hetzelfde thuis. Ik heb ook kinderen maar zij hebben geen autisme.
Dankjewel Cor!
Wat een prachtig, herkenbaar en aangrijpend verhaal.
Dankjewel Douwe ๐
Heel mooi, grappig en raak geschreven. Ik zie uit naar je volgende blogs!
Dankjewel Jorrit! Ik ben al bezig voor de volgende blog ๐
Och Annelien….wat mooi geschreven. Dank je wel. Ik ben blij voor je, dat je NU je diagnose autisme al hebt zodat je weet waarom je reageert zoals je reageert. Als vader van vier zoons heb ik dit pas op mijn 52ste te horen gekregen. (nu 60) We hebben veel moeilijke tijden gehad met veel meltdowns en schaamte en alles wat daarbij komt kijken. Veel van die dingen hoef jij hopelijk niet mee te maken…of kun je op z’n minst beter uitleggen waarom het gebeurd. Hier is begrip heel belangrijk, want het is geen onwil. Ik kijk uit naar je volgende… Lees verder ยป
Hallo Yain, bedankt voor je reactie. Ik ken meer mensen die pas na het krijgen van kinderen achter hun autisme kwamen. Het is idd een zware weg! Ik maak ook meltdowns mee hoor maar heb de juiste help om me heen. Hoop dat dat bij jullie ook hebben/krijgen ๐
Super interessant om te lezen, in de meeste gevallen hoor je hoor je hoe zwaar ouders van kinderen met autisme het wel niet hebben .over jouw situatie lezen we weinig
Nog even een reactie op de titel. Ook al heb je autisme, voor mij ben je normaal ๐๐
Dankjewel Coen! Ik ken wel een Engelse autistische moeder die YouTube berichten over dit onderwerp ๐
Okรฉ , er zullen inderdaad vast wel een aantal bestaan