De kerstperiode was in mijn jeugd enigszins gemêleerd. Mijn oma van moederkant is al vroeg in mijn jeugd overleden en dat was een gemis, want zij was de liefste oma. Mijn oma van vaderskant was een lieve Duitse vrouw. Bij deze oma ging het met kerst wel eens mis, omdat ze konijn op tafel zette, iets waar ik erg om moest huilen. Omdat ik konijnen zo lief vond, weigerde ik ervan te eten. Als het tijdens die dagen te luidruchtig werd trok ik mij terug, ik was dan erg overprikkeld. Mijn moeder had dat al vroeg in de gaten en begreep dat ik er behoefte aan had om alleen te zijn.
Een andere koers
In de periode tussen 2010 en 2015 verdiepte ik mij in het Joodse gedachtengoed, zoals de Talmoed en de Zohar. Dit maakte dat ik mij innerlijk begon te distantiëren van de Pinstergemeente, waar ik dertig jaar in had verkeerd. Na boeken te hebben gelezen van Rabbijn Tovia Singer, raakte ik er meer en meer van overtuigd dat ik afstand wilde nemen van de christelijke theologie, temeer om dat er binnen de Pinkstergemeente geen discussie mogelijk was ten aanzien van geaardheid. Dit was het uiteindelijke breekpunt voor mij.
Na mijn kerkverlating viel ik in een gat, maar gelukkig vond ik nieuwe vrienden en kon ik terecht bij mijn ouders, die niet religieus waren. Mijn moeder was een spirituele vrouw die veel van mij hield en niets dan goede woorden voor mij had. Binnen de kerk voelde ik mij alleen en onbegrepen, bij mijn moeder thuis vond ik een warme omgeving. Mijn moeder steunde mij, ook nadat ik de diagnose autisme en ADHD kreeg.
Mijn ouders begrepen mij en hadden vertrouwen in mijn talenten en kennis. Mijn vader overleed in 2015. Hij was een zachte, lieve man die altijd liet blijken, in woord en daad, dat ik veel voor hem betekende. Mijn moeder overleed op 1 augustus 2022, ik mis haar vreselijk. Zonder mijn ouders had ik het veel moeilijker gehad. Ik denk met veel dankbaarheid aan hen terug.
Nieuwe kerstperiode
Op 20 februari 2022 kreeg ik verkering met een lieve vrouw en de kerstdagen van 2022 bracht ik met haar en haar familie door. Dat was een hele troost, want het gemis van mijn ouders is nog steeds groot. Nu is het nieuwe jaar aangebroken en de sluier van verdriet maakt plaats voor hoop en vertrouwen. Het nieuwe jaar biedt nieuwe kansen, onder meer door het boek dat ik mag laten uitgeven. Het verdriet van het verleden, maar ook de hoop die het nieuwe jaar brengt, heb ik daarin verwerkt.
Ik wens iedereen een voorspoedig 2023, gezondheid en geluk.