Genieten van de lockdown
Tijdens de corona pandemie wist ik nog niet dat ik autisme heb. De diagnose maakte me achteraf extra duidelijk waarom ik zo genoot van de rust die gepaard ging met de lockdowns. Waarom ik zo houd van een vaste schoonmaakdag, orde, focus, duidelijkheid, vrienden waarmee ik diepgaande gesprekken kan voeren, een avondklok en wandelen.
Bad karma
Er was een tijd dat ik schoonmaken een overbodige bezigheid vond. Ik had wel wat anders en vooral, wat leukers te doen. Het ‘toeval’ wilde dat ik een stofallergie ontwikkelde. Hierdoor lag ik negen van de tien nachten benauwd en met een verstopte neus wakker. Om dat te voorkomen moest ik sindsdien met regelmaat, met gezonde tegenzin, stofzuigen en dweilen.
En toen kwamen er lockdowns
De lockdowns veranderden mijn kijk op schoonmaken. Opeens had ik en nam ik de tijd voor deze huishoudelijke taak. Ik maakte tijdens de lockdowns zelfs met regelmaat mijn koelkast schoon en ook mijn ramen lapte ik maandelijks. Voor de wekelijkse schoonmaakklussen plande ik een vaste dag in. Zo kende ik mezelf niet!
Hoe kwam dit toch? Ik merkte dat ik blij werd van het resultaat dat mijn werk gaf, ik houd ervan als alles schoon en opgeruimd is. Dat geeft rust. Ook het ritme van een vaste schoonmaakdag gaf me een prettig gevoel. Dat kon ik dan weer niet helemaal verklaren, maar dat deerde me niet.
Nog meer voordelen
De lockdowns waren om meerdere redenen aangename periodes voor mij. Ik hoefde alleen de deur uit voor mijn werk en om boodschappen te doen, verder niet. Dit gaf focus. Eromheen viel veel van de normaal aanwezige ruis weg.
Er vlogen een tijd lang geen vliegtuigen over mijn huis en hierdoor werd het stiller. Heerlijk! Ook kon ik simpelweg niet naar prikkelrijke omgevingen, zoals het openbaar vervoer, restaurants en cafés. En de stress die normaliter met sociale afspraken gepaard ging, viel grotendeels weg. Zoals de continue afweging over wanneer ik weg wil en of het dan ook sociaal geaccepteerd is om weg te gaan. Ik sprak tijdens de lockdowns alleen nog (telefonisch) de mensen die dicht bij me staan, waardoor het gesprek altijd diepgang had. In de appgroep met mijn vriendinnen werden opeens vlogjes gedeeld over wat iedereen bezighield. Ik genoot ervan dat ons contact, weliswaar op afstand, intensiever werd.
De avondklok vond ik een uitvinding toen het land wat meer van het slot ging. Ik hoefde nog steeds niet zelf aan te voelen wanneer ik naar huis wilde, of tactvol te stimuleren dat iemand naar huis ging. De tijd van afscheid nemen stond gewoon vast. En we waren nog steeds genoodzaakt om, prikkelarm, thuis af te spreken omdat de horeca gesloten was.
En uiteraard ook wandelen
Wandelen was dé bezigheid tijdens de lockdowns. Ook ik wandelde iedere dag een blokje om na het eten. Niets bijzonders, gewoon door mijn woonwijk en soms door een natuurgebied, maar het deed me goed. Het kostte me geen moeite om mezelf ertoe te zetten. Ik ging zelfs mijn boodschappen te voet doen, want daar nam ik door het wegvallen van veel andere dingen de tijd voor.
Het nieuwe normaal
Langzaamaan verdwenen de lockdowns. Er kwamen weer afleidingen die mijn aandacht trokken. Op sommige vlakken was ik eraan toe. De bioscoop en het theater had ik gemist. Maar dat echt alles weer openging en kon, dat hoefde voor mij niet. Ik vind het op veel plekken vaak veel te druk en al die mogelijkheden om iets te ondernemen geven me keuzestress en fear of missing out.
De rust en houvast die ik tijdens de lockdowns ervaarde, probeerde ik vast te houden. Waarom was dat toch zo moeilijk? Eerlijk gezegd? Omdat de meerderheid van mijn omgeving het lockdown-vrije-leven weer omarmde. Er werd weer afgesproken in horecagelegenheden en we gingen weer naar feestjes en festivals. Ik ging er als vanzelf in mee, ook omdat ik sommige dingen van het lockdown-vrije-leven toch ook wel had gemist. Maar die eeuwige balans! Ik vind het een kunst om post-corona de lockdown-lifestyle vast te houden.
Lockdown lifestyle
Mijn autismediagnose is mÃjn nieuwe normaal en mijn nieuwe motivatie om de balans en rust die ik tijdens de lockdowns ervaarde weer te voelen. Het is een proces. Want accepteren dat ik blij word van schoonmaken, dat is nogal wat! Net als accepteren dat ik niet meer deelneem aan alle sociale uitjes die zich voordoen. Dat voelt onwennig, rebels zelfs. Maar het geeft me waar ik zo naar verlang: rust!
Welke nieuwe activiteit ontdekte jij tijdens de lockdowns? Wat gaf dat jou? En ben je het blijven doen? Ik ben benieuwd! Laat het me weten in een reactie onder mijn blog of stuur me een privébericht.
De reactie komt hoor Sabine.
Alleen op dit moment ontploft mijn agenda bijna. Wat dat betreft voelt de Corona lockdown als iets uit een ver verleden.
Ook ik ben in de Coronatijd aan het wandelen geslagen en ik houd het nog steeds vol om dagelijks 1 a 2 uur te lopen. Lekker in mijn eentje, hoofd leeg en doorstappen. Ik ken inmiddels alle binnenpaadjes en doorsteekjes hier in de omgeving. De Vierdaagse ga ik nooit redden, laat staan de West Highland Way 😉, maar het is goed voor mijn lichamelijke en geestelijke gezondheid. Maar het voornaamste dat ik aan het thuiswerken tijdens de pandemie heb overgehouden is het besef dat de band met collega’s en werkgever een stuk oppervlakkiger was dan ik tevoren had gedacht en… Lees verder »
Hoi Bob,
Wat mooi om te lezen dat je tot dit inzicht bent gekomen en dat het je zoveel goeds brengt! Het is toch wat dat we zo aan het maatschappelijke beeld willen/moeten voldoen (dat vul ik voor het gemak even in…), om er dan via vele burn-outs en een pandemie achter te komen waar het werkelijk om draait.
Liefs, Sabine
Hoi Sabine, Je invulling klopt wel, maar slechts ten dele. Natuurlijk heb ik ook de maatschappelijke druk en verwachtingen van buitenaf ervaren, maar oneindig veel groter was altijd de druk van binnenuit. Zelfs bij de vele ogenschijnlijke successen lag voor mij altijd de nadruk op datgene dat niet helemaal goed was gegaan. ‘Kan beter’ werd in mijn zwartwitte brein meteen ‘moet beter’ en dat leidde dan tot gevoelens van ‘wéér niet goed genoeg’. Pas nadat ik dingen ben gaan doen waarin ik van mezelf niet per se de beste moet zijn (zoals zingen), is die inwendige druk van me afgevallen.… Lees verder »
Hallo Sabine, Je hebt weer een onderwerp gekozen dat mijn gedachten gelijk weer allerlei kanten opschieten. En ook fijn dat je eindigt met een vraag, dat nodigt uit om te reageren. Mandy Verleijsdonk doet dat bijna ook altijd bij haar blogs. Om gelijk ook maar te antwoorden op je vraag welke nieuwe activiteit ik heb ontdekt tijdens de lockdowns en doe ik nog steeds. Nou dat kun je hier nu live zien. Toen ik ging studeren in Tilburg, was het wel handig dat ik een mobiele telefoon had, voor als er onderweg iets aan de hand was, of zo. Mijn… Lees verder »
Sorry nog een brainfart. Vrijdagmiddag begon ik te niesen, toen ik thuiskwam van school en er lagen twee positieve testen van mijn gezinsleden. Yeah daar is Corona weer. En vind ik dat erg, ….. Helemaal niet. Lekker geen sociale dingen, maandag zal het nog niet over zijn vermoed ik. Dus even niet naar werk. Een omgeving die totaal niet autisme vriendelijk is. Kan ik weer even op adem komen, want het begin van een schooljaar is altijd zo druk. Na de zomervakantie hebben veel collega’s weer nieuwe ideeën. En iedereen vind zijn idee het beste, dus moet je overal aan… Lees verder »
Die positieve corona-test kon geen toeval zijn 😉
Dankjewel voor het delen Hans. Ik ervaar precies hetzelfde als ik contact heb met mensen met autisme of blogs en dergelijke lees. Opeens voel je je instant begrepen. Ik ervaar het als een verademing en thuiskomen.
Inderdaad, dat gevoel van thuiskomen is zo’n verademing.