Lief dagboek
Ik heb een aantal vragen voor je. Zelf heb ik op 58 jarige leeftijd de diagnose autisme gekregen (PDD-NOS). Nu na negen jaar word ik toch wel een beetje nieuwsgierig naar hoe ik ermee om moet gaan. Ik vraag mij weleens af waarom ik pas zo laat de diagnose gekregen heb; was er vroeger dan niet zoveel over bekend? Mijn omgeving merkte dat ik anders was.
Hoe moet ik verder? Volgens velen blijf ik eeuwig de autist. Maar volgens mij ben ik zo wie ik ben. Toch zou ik buiten mijn bubbel willen treden, meer omgaan met de ouderen die hulp nodig hebben in bijvoorbeeld een verzorgingshuis. Hulp heb ik nodig om te zoeken naar andere werkzaamheden die voor mij belangrijk zijn in deze samenleving. Ik kom veel zaken tegen in gesprekken over ouderen en autisme en daar weet ik nu voor mijzelf wel genoeg van. In gesprekken met lotgenoten, dagboek, merk ik dat velen er niet uit zijn wat het is om autist te zijn. Is er een indicatie die ons helpt om rust te krijgen in ons hoofd als we praten over neurodiversiteit. Hoe gaan we als lotgenoten met elkaar om. Sluiten we ons af van de buitenwereld.
Als oudere is het pensioen toch anders verlopen dan ik had gehoopt. Ik zoek naar het juiste vrijwilligerswerk en de begeleiding daarin. Op sociale media probeer ik niets te doen. Wie weet kom ik verkeerd over. Dus zo kort mogelijk antwoorden en op de juiste plekken wel praten. Ik denk veel na voor ik iets op schrijf of bij wat ik moet doen. Zo ga ik stap voor stap vooruit.
Dagboek, hoe krijg ik het voor elkaar om mijn netwerk uit te breiden naar meer mensen die er net zo over denken als ik. Het kost ontzettend veel energie om op de juiste manier vrienden en kennissen te zoeken die in mijn netwerk passen. Straks kan ik weer op pad om het fotograferen op te pakken. Dat is zeker een uitlaatklep om mijn gevoelens op de gevoelige plaat vast te leggen. Heb jij dat ook, dagboek? Hoe ga jij ermee om? Wanneer breid je je netwerk uit? Toen ik veertig uur per week werkte stelde mijn begeleider voor om levensloopondersteuning te gebruiken. Pas nu ik met pensioen ben, merk ik dat ik dat nodig heb. Niet elke dag, maar een keer per drie maanden, om terug te blikken op wat er speelt. Hoe is dat bij jou, dagboek. Ben je nog steeds onder begeleiding van een coach.
Dagboek, voordat ik ga afsluiten nog even dit….
Ambassadeur zijn op werk en anders : Wat zou jij doen dagboek. Ikzelf vind het nu wel nodig om mijn ervaringen te delen met lotgenoten op mijn oude werkplek. Of ergens anders. Heb je enig idee hoe ik dat op kan pakken. Mijn onzekerheid vraagt in eerste instantie om begeleiding. Ligt dat aan mij of aan mijn autisme? Ik kijk meestal eerst naar mijn gedrag en daarna mijn autisme.
Dagboek, heb jij boekentips die mijn kennis over autisme kunnen verbreden?
Groet, Cor
Dag Cor,
Vanwege de drukte heb ik niet altijd tijd om je een brief te schrijven. Vandaag kan het gelukkig wel.
Hoe dat met de diagnose gaat weet ik niet. Jij hebt een hele poos bij de zorginstellingen gelopen om te kijken wat er met jou aan de hand is. Je vraagt ook hoe je verder moet gaan. Dat weet ik ook niet. Ik ben blij dat we elkaar hebben ontmoet. Ga vooral zo door. Er komen vast leuke dingen op je pad en blijf mij vooral schrijven. Probeer zoveel mogelijk aan jezelf te denken. Je bent vast op de goede weg. Uit eigen ervaring weet ik dat er nog een boel leuke dingen te doen zijn.
Je hebt een netwerk en dat is een voordeel omdat je kan kiezen uit de vele vrienden en familie die jou steunen in jouw doen en laten. Ik zal je binnenkort een mailtje sturen met daarin een aantal trefwoorden die voor jou belangrijk zijn. Ik denk vooral aan: fotografie, familie, ontspanning enzovoorts.
Onder aan deze brief vind je nog een aantal boekentips. Ik hoop dat jij en je omgeving daar wat mee kunnen.
Blijf mij vooral schrijven. Ik ben benieuwd naar wat er allemaal op je hart ligt. Tot gauw!
https://www.autismedigitaal.nl/avn/artikelen/boeken
Zondagskind & Zondagsleven: schrijver Judith Visser
Maar je ziet er helemaal niet autistisch uit: schrijver Bianca Toeps
maar ook een boek zoals:
Meer rust en minder stress bij autisme, schrijver Marja Boxhoorn
daarnaast kun je kiezen voor
Mindfulness bij volwassenen met autisme, schrijver Annelies Spek.
Groetjes, je dagboek
Hallo Cor, Hier een berichtje uit een ander dagboek. Ik vind je manier van schrijven aan een dagboek een hele mooie. Erg inspirerend. Hier mijn dagboek reactie: Dat ik anders was, heb ik altijd al geweten, maar het heeft geen negatief effect gehad op waar ik terecht ben gekomen of, misschien nog wel belangrijker, op wie ik ben. Ik werk in een gebied van het onderwijs waar de frequentie van studenten met autisme wat hoger is. Daardoor ook al sinds een langere periode wat meer informatie er over gekregen. En uiteindelijk ook maar zelf de officiële diagnose gaan… Lees verder »