Het restaurant

Uiteten gaan, ik doe het niet vaak maar ik kan er wel van genieten. Toen er dan ook gevraagd werd of ik mee uiteten wilde, hoefde ik niet te twijfelen. Het betrof een tapasrestaurant waar we met een grote groep konden genieten van onbeperkt tapas eten. Ik had er zin in en in een goede stemming kwam ik aan bij het restaurant.

Eenmaal daar koos ik een plekje aan het einde van de tafel, tegen de muur omdat ik weet dat ik daar het beste kan omgaan met de prikkels die in zo’n setting op mij af komen. Ondanks dat raakte ik al snel overprikkeld door het interieur (scheve lampjes, drukke schilderijen, niet genoeg lagen verf om muren en kozijnen dekkend te krijgen) en het gebabbel van heel veel mensen. In deze drukte zat ik, mij afvragend hoe dit allemaal in zijn werk ging, want het bleek niet zo te zijn dat er gewoon allerlei soorten tapas op tafel kwamen…..

Per zes mensen moest je met de app bestellen, twee tapas per ronde, en elke tien minuten kon je bestellen voor een volgende ronde. Oh en bordje niet leeg kostte 2,50 euro. Dat betekende dus heel vaak keuzes maken in een drukke ruimte die mij overspoelde en dan ook nog onthouden wat ik had besteld, want het personeel wist niet wat voor wie was en ik voelde de angst: straks krijg ik het niet op en dan is mijn bordje niet leeg.

Na drie zware uren was ik totaal uitgeput en tot niets meer in staat en besloot ik dat deze manier van uiteten gaan niet geschikt is voor mij, erg jammer want ik ben dol op tapas. Gelukkig was het eten wel prima, wel vreselijk dat het eten op papiertjes lag. Brrr zo’n door saus slap geworden papiertje waarop je eten ligt. Opletten dat er geen stukjes papier aan de hap op je vork blijven plakken, en de rillingen bij het zien van het doorweekte papier onderdrukken. Om je heen kijkend zien dat iemand met zijn handen de pepers uit de nachos met saus zit te vissen en iemand anders haar theezakje uitknijpt zorgde voor nog meer rillingen en deed mij besluiten tot een soort tunnelvisie waarbij ik mij vooral richtte op mijn eten en drinken, cola zero voor wie nieuwsgierig is. Toch was het ondanks dit alles best gezellig.

Eenmaal thuis ben ik zo snel mogelijk mijn bed ingedoken waar ik kon bijkomen van deze heftige avond. De volgende dag nam ik het besluit om de volgende keer eerst research te doen naar een restaurant voor ik enthousiast ja zeg.