Grenzen bewaken

Om alles aan de kant te zetten voor autisme is mij niet gelukt. Ik houd ervan om de blogs van Autisme Veelzijdig  te lezen. Vooral nu met de autismeweek. Af en toe worden er blogs geplaatst die mij aanspreken. Zo ook vandaag. Dus ben ik weer achter mijn laptop gaan zitten en hieronder is het resultaat. De foto boven deze blog is uit mijn eigen archief. Ik ga af en toe op pad en fotografeer wat ik leuk vind. De trein verlegt zijn grenzen; van het ene station naar de andere.

Tijdens mijn werkzame periode werd ik geconfronteerd met veel te drukke werkzaamheden. ‘Waar zijn je grenzen, Cor?’ De leidinggevende zag hoe ik alles aan pakte wat ik maar kon. En dat in een sociale werkplaats. Ik wilde niet onderdoen voor mijn collega’s. Daardoor raakte ik in de stress. Gelukkig ben ik meer naar mijn leidinggevende gaan luisteren. Hij gaf aan dat ik op mijn grenzen moest letten, zodat ik niet zonder werk kwam te zitten. Zo kreeg ik rust en ruimte om te werken zonder stress maar met plezier.  

Ook buiten mijn werkzaamheden en nu met mijn pensioen merk ik dat ik de grenzen opzoek. Alles aanpakken wat ik maar wil. Op sommige plekken zijn te weinig vrijwilligers en dan wordt mij gevraagd: ’Doe jij dat even?’ Het komt in principe altijd op dezelfde vrijwilligers aan. Een vaste groep in werkt beter, want stel je voor dat je niet meer weet wat de groep doet. Als je een goede coördinator hebt, gaat het uitstekend. Probleemloos alles oppakken en complimentjes krijgen is ook dan meer op zijn plaats. Ik werd gevraagd om binnen de organisatie waar ik werkzaam ben, aan te geven hoe het voor mij voelt. Ik gaf aan dat als ik mijn grenzen niet ken, ik weer op het juiste pad gezet moet worden, zodat ik niet in de stress raak. Nadat ik een paar keer de grenzen van mijn prikkels kenbaar heb gemaakt, gaat het nu stukken beter.

Na een drietal jaren is het zover. Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik mijn grenzen moet bewaken. Ik moet nadenken of ik nog wel zo veel vrijwilligerswerk wil doen. Het moet ook leuk blijven en ik moet niet over mijn eigen grenzen gaan. Zo heb ik dus besloten dat er toch op den duur een einde aankomt om alleen leuke dingen te gaan doen die voor anderen belangrijk zijn. Activiteiten doen die voor mij belangrijk zijn en mij ontwikkelen staan nu voorop.

‘Mijn eigen ik herontdekken’, zeg ik wel eens. 

Ik werd geprikkeld door de vele mooie blogs tijdens de Autismeweek en het schrijven van deze blog mij veel heel veel positieve energie oplevert.