Lief dagboek,
Wanneer ben ik eigenlijk begonnen met schrijven naar jou, dagboek. Tijdens het schrijven bleek dat er nog meer speelde. In mijn dagelijks leven zocht ik omgang met het geloof. Dus dat wilde ik je na lang overdenken nu pas gaan vertellen. Het ging zo. Op mijn vorige werkplek (de kerk – nu pensioen) kreeg ik te maken de pastoor. Hij wilde graag met mij in contact komen want mijn gezichtsuitdrukking en gedrag waren totaal vreemd voor hem. De pastoor vertelde iets over geloven en autisme. Toen kwam er een gesprek over mijn houvast in het geloof. Dat was nogal een puinhoop. Om te vertellen dat het niet zo gaat als je graag wilt. Er moet immers structuur zijn en je wilt graag geen hobbels op je weg om goed met het geloof om te kunnen gaan als je daarmee bezig bent. Niet iedereen heeft daar belang bij. Eenieder gelooft op zijn of haar eigen manier. Maar bij iemand met autisme moet alles op zijn manier gaan.
Pastorale hulp
Wat betekent dit voor mij, dagboek, maar ook voor de ander met autisme? Heeft het Pastoraat oog voor het totale welzijn van mensen? Door verlies, verdriet, pijn en lijden raken mensen uit hun evenwicht. Het helend aspect van pastorale zorg bestaat niet alleen uit het streven naar herstel of genezing, maar ook uit het accepteren van moeitevolle omstandigheden. De ambtsdrager zal samen met het gemeentelid zoeken naar de geestelijke dimensie: ‘Wie is God voor jou in deze moeitevolle omstandigheden?’. Pastorale zorg is ook heel praktisch: meeleven in de vorm van een kaart, e-mail, bezoek of voorbede in de gemeente. Als ik naar mezelf kijk dat ik af en toe ook hulp nodig ben om even weer te weten hoe ik ervoor sta, ik, deze hulpbehoevende autist.
Als ik aan God denk, voel ik…
Dankbaarheid, nabijheid, vertrouwen, angst om afgewezen te worden. Respect, teleurstelling, tevredenheid, geborgenheid, liefde. Angst om niet goed genoeg te zijn, verbondenheid, boosheid, schuld, onzekerheid, genegenheid. Angst om gestraft te worden, ontevredenheid.
Tot slot lief dagboek: De wereld om mij heen en die van andere mensen met ASS is onbegrijpelijk. We proberen houvast te vinden in ons geloof. Er is iets wat duidelijk is: Hij, God, zal ons begrijpen. Hij heeft duidelijke regels. Dat brengt structuur in ons leven. Het geeft houvast.
De autisten gaan door hun ontwikkeling anders om met de veranderingen in de Bijbel, beleving is iets wat anderen niet begrijpen hoe wij dat op onze manier kunnen uitleggen. Als je nog vragen hebt, dagboek, wil ik me daarvoor inzetten als ambassadeur voor de geloofsgemeenschap. Om mijn ervaringen uit te leggen en na te denken over een autismevriendelijke kerkdienst als dat mogelijk is. Niet iedereen kan dit waarderen denk ik, dagboek.
Wat ik heb geschreven is tussen u en mij. Maar ik heb ook begrip voor hoe iedereen in het leven staat. Geef iedereen de ruimte om op zijn of haar manier te geloven of niet. Ik ben dankbaar en gelukkig met hoe ik nu leef. Ik krijg immers de ruimte en de tijd om naar u te schrijven, dagboek. U ben ik dankbaar voor alles wat u voor mij doet. Vooral luisteren en advies geven.
Dag lief dagboek tot gauw, Cor
Wil je na mijn verhaal meer lezen over dit onderwerp? Kijk dan eens op de volgende site die ik vond op internet: https://gelovenmetautisme.nl