Lief dagboek,
Vandaag maar even weer wat schrijven. Het socialemediaplatform heeft weer toegeslagen. Er zijn veel mensen met beperkingen en die vragen zich soms ook af: hoe haal ik alles eruit wat erin zit? De betekenis van de marskramer zit hem in wat hij meedraagt. Om te verkopen haalt hij alles eruit wat er in zit .
De juiste werkzaamheden zoeken
In mijn beginjaren bij iederz kreeg ik een nieuwe leidinggevende en kwam ik tot een ontdekking. Deze meneer wist niet wat hij met mij aan moest. Toen heeft hij mij door middel van een aantal opdrachten met betrekking tot onze werkzaamheden op de afdeling gevraagd om te kijken naar het werk van de afdeling, wat ik wel of niet aan kon. Daarbij wist zowel de leidinggevende als ik nog niet dat ik ASS had. Het heeft mij en de leidinggevende voldoening gegeven om tot de juiste werkzaamheden te komen. Af en toe werden er over en weer vragen gesteld: kun je het aan? Dan zei ik altijd: eerst uitproberen en dan zien we wel. In de jaren dat ik vaak een terugval had kreeg ik alle ruimte van deze leidinggevende.
Diagnose gesteld
Uiteindelijk werd ik door ATN (Autisme Team Nederland) onderzocht en kreeg ik de indicatie van ASS. In de daaropvolgende vier jaren kreeg ik door mijn ASS veel aandacht van mijn leidinggevende. Er werd veel gepraat en het bedrijf heeft mij geleerd hoe ik met vallen en opstaan aan het werk moest gaan. We hebben op de afdeling waar ik werkte veel plezier gehad. Er zijn natuurlijk veel goede dingen uit mij gehaald. De leidinggevende is op een bepaald moment ook mee geweest naar een voorlichting over ASS bij ATN. Hij vond het belangrijk om te weten wat er zoal speelt bij mij en mensen met ASS.
Na een reorganisatie bij het bedrijf zijn mijn leidinggevende en ik niet uit elkaar gegaan. We hebben nog steeds contact. We zijn goede vrienden geworden.
Gedetacheerd bij de kerk
Het bedrijf had tijdens de reorganisatie een andere werkplek gevonden. De kerk bij mij in de wijk. Deze detacheringswerkplek had een prikkelvrije omgeving. De werkomgeving was wel eentje met vallen en opstaan. Na een jaar had ik pas mijn rust en structuur gevonden. Hier kwam ik in contact met een pastoor die mij vroeg wat er zoal speelde in mijn dagelijks leven. Ik heb toen de documenten van 'Geloven en autisme' aan hem uitgereikt. Na een tijdje zijn we hierover gaan praten. We kwamen in gesprek en zo wilde het dat ik samen met de pastoor de onderstaande onderwerpen heb besproken.
- Zwart wit denken
- Alles letterlijk nemen
- Duidelijkheid
- Structuur
- Prikkelvrije kerkdienst
- Geloven en autisme
Ook hier werd na verloop van tijd duidelijk dat er bij meer in zat dan ik voor ogen had. Niet het uitbuiten van mij zelf, want dat heb je toch zelf in de hand. Ik heb met de pastoor een traject afgesproken en na een jaar gingen we beter met elkaar om. We kennen elkaar en steunen elkaar waar nodig is. Wat ik nooit voor ogen had is toch gebeurd. Ik heb voor een groep gestaan en heb mijn presentatie gegeven over geloven en autisme. Na deze avond van geloven en autisme hebben velen gezien wat ASS is en wat bij het geloven hoort. Daarna heb ik ook een discussieavond geleid over geloofsverdieping met de pastoor erbij.
Een lange laan
Dus wat gebeurt er met je? Als je goed wordt begeleid kun je toch zaken beter aanpakken, denk ik. De psychische spanningen vallen dan minder op. Of zijn er weinig. Wat doe ik nu, dagboek. Ik schrijf en heb groot verlof. Toch ben ik blij dat ik gevonden heb wat ik graag wil gaan doen. Ik heb je een foto gestuurd van de dag dat het mooi weer was. Daarop zie je een lange laan. Ik heb je proberen duidelijk te maken dat ik een juiste weg probeer te bewandelen. Misschien kunnen we daar een andere keer over praten dagboek. Ook ben ik nieuwsgierig of je nog je nog andere tips hebt, dagboek.
Groet,
Cor
