De kunst van het evenwicht, een zoektocht

Woensdagochtend half zeven, de wekker gaat een uurtje later af want vandaag is mijn vrije dag. Ik spring onder de douche en was snel mijn haren, dan afdrogen, aankleden en haren drogen. Gelukkig net op tijd klaar om de kinderen wakker te maken zodat die op tijd op school terecht komen. Terwijl de kinderen zich aankleden, bekijk ik mijn to-dolijstje van vandaag: stofzuigen, kattenbak, de was, het toilet, oh en de jongste heeft vanmiddag een workshop in de bibliotheek en wil graag even gebracht worden. Ik besluit meteen te beginnen, dan is het maar klaar. Laat ik beginnen met de kattenbak, terwijl de kinderen ontbijten verschoon ik deze even. Dan kom ik tot de ontdekking dat het alweer het laatste beetje kattenbakkorrels is en dat er nieuwe besteld moeten worden, meteen maar doen dan is dat klaar. Nadat ik deze besteld heb, besluit ik even de mail te checken. Dan hoor ik de kinderen “Tot straks mam!” roepen, is het nu al zo laat? Terug naar mijn lijstje, oh ja, stofzuigen. Vol goede moet jaag ik de stofzuiger door het huis als ik halverwege ontdek dat er afval weggebracht moet worden, dat gaat erbij op de lijst. Piep piep: ah, de wasmachine is klaar, ik hang de was op en doe de volgende was in de trommel. Oh ja, stofzuigen, nog even snel afmaken zodat al die kruimels weg zijn. Ik haal nog even een borstel door de wc en breng het afval weg waarna ik op de bank plof en bedenk dat ik nog niet ontbeten heb en het is inmiddels al elf uur. Zuchtend maak ik een broodje en bedenk dat mijn vrije dag toch echt bedoeld was om te ontprikkelen en op te laden….dat is dus weer niet gelukt.

De kunst van het evenwicht vinden tussen werk en privé, tussen hollen en stilstaan, tussen ASS en ADHD.

De kunst van het evenwicht tussen overprikkeld en onderprikkeld raken, tussen verplichtingen en vrije tijd.

De kunst van het evenwicht tussen werk, kinderen, tijd voor jezelf, tijd voor je vrienden, huishouden, vrijwilligerswerk, kortom de kunst van alle ballen in de lucht houden.

Kortom de kunst van het evenwicht heb ik nog niet echt onder de knie.

Hier zijn best veel tips over te vinden; maak een to-dolijstje, maak een to-dolijstje met tijden waarop je iets gaat doen, zet een kookwekker, zorg voor een dag rust na een dag veel gedaan te hebben, gebruik een planbord, start je dag later of start je dag vroeger, zorg voor een pauzemoment, etcetera. Er zijn cursussen, boeken, fimpjes over te vinden en het klinkt allemaal zo simpel en veelbelovend. De werkelijkheid toch een stuk lastiger. Als moeder van drie tieners is die vrije dag al snel gevuld met allerlei zaken en komt er van ontprikkelen en opladen weinig terecht.

Maar afgelopen week, zo’n week waarin elke dag verplichtingen had, bedacht ik op vrijdag dat ik best de boodschappen kon laten bezorgen, dat een bezoekje aan een bepaalde winkel ook later kon, dat de vloer ook best nog een dagje zonder stofzuiger kon en dat ook de wasmachine best een dagje rust had verdiend en zo had ik ineens een dag waarop ik niets hoefde van mijzelf – want zeg eens eerlijk: van wie moeten we eigenlijk zoveel?

Natuurlijk er zijn dingen waar je niet onderuit kan: werk bijvoorbeeld en de kinderen die naar school moeten en eten is ook wel belangrijk, maar een dag niet stofzuigen is hooguit vervelend omdat je dan kruimels aan je voeten krijgt. Verder zorgt het laten bezorgen van boodschappen ervoor dat ik geen last heb van al die prikkels die de supermarkt geeft; dat scheelt dus dubbel.

Ik probeer voortaan wat meer op het moment te kijken wat er niet persé meteen moet en creëer zo rustmomenten die ik zo hard nodig heb.