Voordat ik ga beginnen aan mijn blog wens ik alle mensen die door welke manier ook te maken hebben met het corona virus heel veel sterkte en kracht toe de komende periode. Tegen de mensen met een vitaal beroep zeg ik bedankt voor alles wat jullie voor ons gedaan hebben en alvast bedankt voor alles wat jullie voor ons gaan doen.
Bij verkoudheid thuisblijven
Ik neem jullie mee naar donderdag 12 maart 2020 jongstleden; het kabinet geeft een persconferentie. Premier Rutte heeft o.a. aangegeven dat alle sportclubs gesloten blijven t/m 31 maart 2020. Ook gaf hij aan dat je bij verkoudheidsklachten en/of koorts thuis moet blijven. Kort erna zijn de maatregelen verlengd en blijven alle sportclubs gesloten t/m 6 april.
Ik was wat snotterig en hoesterig op dat moment. Ik had op vrijdag 13 maart een afspraak bij de tandarts. Ik nam het zekere voor het onzekere en besloot, donderdagmiddag, de tandartsenpraktijk te bellen met de vraag of, vanwege mijn verkoudheid, mijn afspraak kan doorgaan of niet. Er werd mij verteld dat het goed was dat ik belde, want het was beter om de afspraak te verplaatsen.
Ik kon niet naar mijn werk
Vervolgens besloot ik mijn leidinggevende te appen met de mededeling dat ik verkouden was en vroeg haar wat ik het beste kon doen. Ze adviseerde me om, als de verkoudheid aan zou blijven, maandag 16 maart even met de afdeling personeelszaken te bellen en te overleggen wat nu het beste was om te doen.
Ik begin normaal gesproken om 07.30 uur dus vertelde ik aan mijn leidinggevende dat, als ik naar kantoor zou komen, ik later zou zijn.
Ik moest die maandag een paar keer bellen, blijkbaar waren er meer mensen die klachten hadden. In overleg met personeelszaken werd besloten om thuis te blijven. Inmiddels was het 08.15 uur en daar zat ik dan. Aangekleed en al, voor het geval ik gewoon naar het werk kon gaan. Als er geen Corona virus was geweest, dan was ik gewoon aan het werk geweest. Ik had geen koorts en zo ziek was ik nou ook weer niet.
Niets doen
Doordat mijn structuur was weggevallen kwam er niks uit mijn handen. Ik zat op de bank en keek in het rond. Ik vroeg me af wat ik nu eens moest gaan doen. Door de bergen vrije tijd in het vooruitzicht blokkeerde ik en bleef ik op de bank zitten. Op deze manier duren dagen ontzettend lang, er gebeurde helemaal niets. Zo gingen de maandag en dinsdag voorbij zonder dat ik iets bijzonders deed.
Thuiswerken
Woensdag was ik er al helemaal klaar mee en besloot ik aan mijn afdelingshoofd te vragen of ik ook werk kon krijgen wat ik thuis kon doen. Daar moest hij even over nadenken. Donderdagmorgen belde hij mij en ik kreeg goed nieuws, ’s middags zou ik werk krijgen wat ik thuis kon doen. Heerlijk, ik hoopte hiermee de structuur wat terug te krijgen. Ik was nog wel ziek thuis, maar kon tenminste weer wat doen.
De week erna was ik nog niet hersteld en ben ik thuis gebleven. Ik onderhield goed contact met mijn afdelingshoofd. Als ik klaar was met het werk dan werd het opgehaald en werd er weer nieuw werk gebracht.
Ik begon me fysiek steeds beter te voelen. Ik kreeg alleen steeds meer last van stress. Ik hou mij aan alle maatregelen van de regering. Ik zie alleen mijn ouders en de rest spreek ik via de telefoon, skype, beeldbellen of whatsapp. Ik denk niet dat ik Corona heb gehad, maar zeker weten doe je dat nooit. Ik wil niemand besmetten en ook niet besmet worden. Ik wilde graag thuis blijven werken, ook als ik weer helemaal beter ben. Gelukkig was dit geen probleem.
Ik heb me weer beter gemeld
Sinds maandag 30 maart heb ik me weer beter gemeld en krijg ik ladingen werk waar ik heerlijk mee bezig kan. Op 31 maart 2020 jl. was tot nu toe de laatste persconferentie van het kabinet. De maatregelen worden verlengd t/m 28 april.
Snel na de persconferentie kwam er een bericht van de KNVB dat het amateurvoetbal niet hervat wordt. Het seizoen is klaar. Dat betekent voor mij nog meer vrije tijd. Met het team waar ik leider van ben zouden we, tijdens het Pinksterweekend, meedoen aan een toernooi in Meppel. U raadt het al, deze gaat niet door. Ik volg de ontwikkelingen Ik kijk naar de technische briefing en de debatten die live worden uitgezonden op TV.
Ik begin maar eens aan de afsluiting van mijn blog. Doordat ik heel veel vrije tijd heb ben ik op zoek naar een nieuwe balans. Dit vind ik lastig. Aan de andere kant vind ik ook dat ik geen reden heb tot klagen.
Wat er op dit moment in de ziekenhuizen gebeurt is vele malen erger en staat niet in verhouding tot het “probleem” waar ik mee zit. Het tekort aan beschermingsmiddelen. De drukte op de IC’s, mensen die alleen moeten sterven. Nabestaanden die geen afscheid van hun dierbare mogen nemen, Mensen in verpleegtehuizen die geen bezoek mogen ontvangen. Dat is pas erg! Ik wens al deze mensen heel veel sterkte en kracht toe in deze moeilijke tijd.
Tot blogs, Coen
Leuk geschreven! Vast herkenbaar voor veel mensen!
Hoi Josefien,
Bedankt voor je compliment !
Mooi dat je werkgever er aan mee heeft willen en kunnen werken dat je thuis kon werken. Kan me goed voorstellen dat het heel vervelend is als je werk opeens wegvalt. Ik heb daar zelf geen last van want ik werk altijd vanuit huis. Maar mijn ontspanning en structuur valt wel weg.
Fijn om te lezen dat jij daar geen last van hebt
Vervelend hè dat de structuur wegvalt ?