Vooraf
Voordat ik ga beginnen aan mijn blog, wens ik alle mensen die door welke manier ook te maken hebben met het corona virus heel veel sterkte en kracht toe de komende periode. Tegen de mensen met een vitaal beroep zeg ik bedankt voor alles wat jullie voor ons gedaan hebben en alvast bedankt voor alles wat jullie voor ons gaan doen.
Degene die mijn vorige twee blogs heeft gelezen zal vast denken: “Ik ken deze inleiding ergens van”. Dat klopt, de inleiding is namelijk hetzelfde als die van mijn vorige blogs over Corona en autisme: Er is voor mij voldoende over te vertellen, daarom schrijf ik nog een blog over de situatie waarin we nu zitten.
Versoepelingen
Tijdens de persconferentie van 21 april jl. vertelde premier Rutte over een aantal versoepelingen die eraan zaten te komen. Vanaf 28 april mochten kinderen en jongeren weer sporten in teamverband. Kinderen t/m 12 jaar hoefden de 1,5 meter afstand niet in acht te nemen, kinderen van 13 t/m 18 jaar wel. Daarnaast gingen, met ingang van 11 mei, de scholen weer open.
Gevoel
Hoe strenger de coronamaatregelen werden, hoe angstiger ik was. Je zou zeggen dat hoe strenger de regels zijn, hoe veiliger het is. Je mag alleen naar buiten als het echt nodig is. Mijn vrijheid werd beperkt en daarvan werd ik angstig. Ik heb veel begrip en respect voor de manier waarop de regering de crisis aanpakt. Door de aangekondigde versoepelingen merkte ik dat mijn angst wat naar de achtergrond ging. Het gemis van mijn collega’s voerde de boventoon.
Weer naar kantoor
Ik heb contact opgenomen met mijn afdelingshoofd en aangegeven dat ik wel weer naar kantoor wilde. Ik vond het nog best spannend om weer naar kantoor te gaan. Ik heb mijn leidinggevende gevraagd of ik de 1e week ‘s morgens op kantoor en ‘s middags thuis mocht werken. Dat was akkoord. Ik ben mijn afdelingshoofd en leidinggevende hier erg dankbaar voor. Op maandag 4 mei was het dan zover: ik ging weer op kantoor werken. Ik vond het best spannend en dat zorgde ervoor dat ik aan het einde van de dag erg moe was. De dagen erna ging het steeds beter en aan het einde van de week was ik alweer helemaal gewend. Vanaf maandag 11 mei ben ik weer volledig aan het werk op kantoor.
Voetbalvereniging Helpman
Vanaf 28 april mochten kinderen en jongeren weer sporten in teamverband. Dat betekent dat er weer getraind mag worden. Voor kinderen t/m 12 jaar verandert er niks. Kinderen vanaf 13 jaar mogen trainen op 1,5 meter van elkaar. Om dit in goede banen te leiden, heeft de club toezichthouders aangesteld. Tijdens de training lopen ze rond en attenderen jongeren erop dat ze 1,5 meter afstand moeten houden. Ik ben 1 van de toezichthouders en heb op donderdag aan het eind van de middag tot het begin van de avond dienst. Het voelt goed om weer op de club te zijn. Inmiddels hebben we al weer een paar vergaderingen gehad, waarbij we uiteraard de maatregelen in acht nemen.
Verdere versoepelingen
Onlangs is bekend geworden dat de jongeren tussen de 13 en 18 geen 1,5 meter meer in acht hoeven te nemen. Dit betekent dat er weer gewoon getraind kan worden. Vanaf 1 juli mogen de sportkantines weer open.
Ik ben heel blij met de versoepelingen. Hierdoor kan ik weer meer dingen doen. Ik ben blij dat ik weer aan het werk ben op kantoor. Ook ben ik blij dat ik weer naar VV Helpman kan. Sinds de versoepelingen voel ik mij minder angstig. Dit komt omdat we weer meer dingen mogen. Hoe strenger de regels, hoe angstiger ik word. Door de versoepelingen word ik minder angstig. De versoepelingen kunnen doorgaan, omdat we het coronavirus onder controle hebben. Dat zorgt er bij mij voor dat de angst een stuk minder is dan in het begin. Ik mijd nog steeds grote groepen en zal, ondanks dat de horeca weer open is, geen terrasje pakken. Ik vertrouw erop dat de regering weet wat ze doen. Bij alles wat ik doe, houd ik me netjes aan de coronamaatregelen.
Zorg
Gelukkig neemt de drukte op IC’s af. Ook mogen veel mensen, die in verpleegtehuizen wonen, weer bezoek ontvangen. We zijn, wat mij betreft, op de goede weg, maar we zijn er nog lang niet!
Tot blogs,
Coen
