Omgaan met veranderingen

Dag lief dagboek, 

Voordat ik begin met mijn blog even dit. In de tijd van deze corona pandemie ben ook ik gebonden aan huis. Daar ik een leeftijd bereikt heb van 66,5 jaar, beschouw ik mij als kwetsbaar. Ik wens iedereen die, op welke manier dan ook betrokken is bij het coronagebeuren, sterkte en kracht toe om dit te overleven. Op de vele berichten die er dagelijks zijn over corona en andere onderwerpen, kunnen we als bloggers ook blij zijn dat de aandacht voor digitale informatie nu als een prioriteit wordt beschouwd. Via deze informatieweg doen we een bescheiden poging een steentje bij te dragen aan de wereld van autisme. Een uitdagende wereld die vol zit met ‘hot’ items en daarom is het ook zo veelzijdig.

Mijn blog gaat heden over: omgaan met veranderingen.

Omgaan met mensen is geen gemakkelijke opgave. De eerste 20 jaar van mijn carrière zat ik op kantoor. Daarna kwam ik terecht bij de detachering. Dan kom je in een andere omgeving met mensen, veel mensen en dat wel 5 dagen in de week! Hoe leer je jezelf om je aan te passen? Hoe schep je de mogelijkheid dat men begrip heeft voor jou ‘anders zijn’. Daar is hulp bij nodig in de vorm van voorlichting voor de werkgever. Zo kreeg ik meer ruimte voor aanpassingen. Ik kreeg een prikkelvrije werkruimte en men begreep mij beter. Vroeger kon ik er niet tegen dat ik binnen het bedrijf heel vaak moest verhuizen. In die 22 jaar bij dezelfde werkgever ben ik, in hetzelfde gebouw wel 13 keer verhuisd.

Ook de verandering van het geen werk meer hebben en dan uitzoeken hoe het verder moet. Het opstarten van vrijwilligerswerk, want ja, stilzitten is ook niets voor mij. Dat was dus een grote verandering, maar gelukkig kon ik nog een beetje vrijwilligerswerk doen. Nu is het werken voor een werkgever voorbij, want ik ben nu met pensioen.

Wat doe ik sinds mijn pensionering? Ik ben gezellig bezig met het bezoeken van ouderen die alleen en eenzaam zijn. Meer dan anders aandacht besteed ik aandacht aan mijn grootste hobby: fotografie. Maar waar haal ik de juiste energie en structuur vandaan om dat allemaal te doen?

Plotseling ben ik verplicht om heel andere activiteiten te doen. Want wat gebeurd er nu? Thuiszitten, boeken lezen en verdieping zoeken in het schrijven van blogs. Mijn meest favoriete activiteit tot nu toe is in de ochtend minimaal anderhalf uur wandelen. Zo maak ik mijn hoofd leeg voor de rest van de dag. Tijdens één van die wandelingen maakte ik bovenstaande foto.

Welke regels hebben we nodig om de structuur te bewaken, als we om moeten gaan met veranderingen. Corona heeft heel Nederland in de ban; en mij nog meer. Ik probeer mijn structuur met vallen en opstaan te behouden. De ene dag gaat dat beter dan de andere. Je zou het met het spel Monopoly  kunnen vergelijken: ga terug naar start of ga naar de gevangenis; een rondje in wacht om even bij te komen.

Ja, dagboek, er is zoveel om op te noemen. Ik ben benieuwd hoe dat allemaal gaat. Ik heb helemaal geen therapie, doe het allemaal alleen. Begeleiding vind ik niet meer nodig. Er zitten dus veel meer haken en ogen aan het omgaan met veranderingen. Ik zou zo graag willen dat we straks weer even normaal kunnen doen. GENIET van alles, zeg ik maar. Dus dagboek tot gauw.

Groetjes,

Cor