Geen rijbewijs
Ik woon in het uiterste noorden van Nederland in een klein dorpje aan de waddenkust en ik heb geen rijbewijs. Onder normale omstandigheden maakte dat niet uit, want als ik naar de stad wilde nam ik gewoon de buurtbus. Deze 8-persoons bus werd gereden door gepensioneerde vrijwilligers en kwam een paar keer per dag langsrijden. Maar afgelopen maart viel alles stil door Corona…de buurtbus was voor onbepaalde tijd uit dienst gehaald.
Geen keuze meer
Het was vreemd om niet meer zomaar te kunnen reizen, al deed ik dat niet vaak. Maar de keuzemogelijkheid was er niet meer. Bij de bushalte hadden ze wit plastic over het bord gedaan zodat niemand zich kon vergissen; de bus kwam echt niet. Het dorp werd nog stiller dan anders. We zaten in een extreme lockdown.
Gek maar prettig
Het duurde bijna een half jaar voordat de bus weer ging rijden en het was een gekke maar tegelijkertijd prettige ervaring om in die periode geen keuze meer te hebben. Geen keuze hoeven maken scheelt mij de stress van het wikken en wegen. Als ik naar de stad Groningen wil, dan kost mij dat een heleboel voorbereidingstijd en ik doe het dan ook maar een paar keer per jaar. Na de buurtbus moet ik nog met de trein en dan, na de drukke binnenstad, ook weer met trein en bus terug. Omdat ik alles online kan bestellen en laten bezorgen kwam ik steeds minder vaak in winkels dus mijn rit met de buurtbus was alleen als het ‘moest’.
Persoonlijke lockdown
Toen de schoolvakanties aanbraken besloot het busbedrijf ook weer te gaan rijden maar dit keer niet onze kleine vertrouwde buurtbus. Nu kwamen er grote bussen vol toeristen die hier vakantie kwamen houden. Een stroom aan groepen wadlopers die zich op straat gingen omkleden voor de tocht. Mensen, mensen, mensen wandelend door het piepkleine dorpje, op zoek naar vertier dat er niet is. Tot mijn verontrusting hielden mensen zich niet aan de anderhalve meter afstand, het leek alsof de pandemie verdwenen was. Maar voor mij begonnen toen zes weken van afzondering want het voelde onveilig om naar buiten te gaan. Ik wil niet ziek worden en ik wil geen besmettingsbron vormen voor mijn oudere buren. Dus bleef ik in mijn eigen tuin en doorleefde een persoonlijke lockdown totdat iedereen weer naar huis ging. Ik hou het wereldnieuws bij en lees over grote aantallen besmettingen en doden door het Corona virus. In Groningen kwamen we de eerste golf goed door maar nu neemt het aantal besmettingen toe en overlijden er steeds meer mensen. Helaas dringt dat niet tot iedereen door. Van mij mag de buurtbus wel weer even stoppen met rijden….
