Actieve bloggers

Ik zie autisme als een karaktertype dat soms onhandig aansluit op de omgeving en verwachtingen. Maar ook als iets wat prachtige eigen kwaliteiten heeft te beleven. Voor mij betekent het naast vermoeiende beperking ook balans gevend aan de wereld. Minder ik-referentie, maar meer ziel-referentie. Eerlijkheid in wat het is. Vooral, heerlijk authentiek en eigen!

Ik heb door mijn autisme activiteiten gedaan waarvan ik nooit wist dat ik ze kon. Ik plaatste mijzelf door mijn ASS altijd op de achtergrond. Toen kwam er ik erachter dat mijn autisme en het begrijpen van de teksten soms moeilijk waren. Door diverse handvatten heb ik er beter mee om leren gaan. Maar ook mijn levenshouding is daardoor veranderd.

Ik ben Douwe Wilts en weet sinds mijn 14e dat ik een autismespectrumstoornis heb. Graag vertel ik aan eenieder die dat horen wil over mijn autisme. Als er weer eens een of andere therapie in het nieuws komt die autisme zou genezen, denk ik altijd: gelukkig is autisme niet te genezen. Ik gun de wereld een beetje meer autisme.

Op mijn 6e ben ik gediagnostiseerd met ADHD en PDD-NOS. Als dingen onduidelijk zijn, dan heb ik veel last van mijn autisme Ik zie mezelf als een persoon met autisme en niet als een autist. Ik geef presentaties over mijn leven met autisme. Ik vind het belangrijk dat er zoveel mogelijk mensen, op een goede manier, bekend raken met autisme.

Mijn diagnose ASS in 2016 voelde zo wezenlijk, dat het leek alsof ik ‘betrapt’ werd. Mijn onvermogen en ongemak in sociale situaties heb ik altijd geprobeerd te verbloemen. Nu heb ik er vrede mee dat mensen mij misschien een rare vinden. Het leven als Einzelgänger bevalt me prima zolang het lukt om in balans te blijven. Daarmee bedoel ik dat ik zowel over- als onderprikkeling probeer te vermijden. Het kan druk in mijn hoofd zijn, maar ik vind steun bij rituelen en een vast ritme.

Dat ik autisme heb merk ik vooral aan geluiden die hard binnenkomen, mijn slechte verdeling van energie en de prikkelverwerking gedurende een dag. Door te bloggen over mijn leven, over wie ik ben en wat ik doe, wil ik vooral de leuke kanten van mijn leven laten zien maar ook een kijkje van binnen geven, in mijn hoofd.

Bij mijn vorige baan op een IT-helpdesk moest ik snel schakelen onder tijdsdruk. In mijn eervorige functie als projectleider ging ik te diep in op details. Zó leerde de praktijk mij wat autisme op de werkvloer betekent. Met mijn huidige baan heb ik het gevoel dat ik (eindelijk) geland ben. Omgang met mensen gaat gelukkig bijna altijd goed.

Ik zie autisme als disharmonie in een wereld die liever omgaat met gemiddelden. De psychiater zei het al na mijn diagnose (Groningen, 2000): “Ontwikkelen is als de schuifknoppen van een ouderwetse stereotoren. De meeste mensen zijn afgesteld rond de middellijn, bij autisme staan de knoppen afwisselend erg hoog en laag.” Sindsdien durf ik mijn eigen lijn te volgen, met uitschieters en al.

Autisme betekent voor mij dat alles moet kloppen. Mijn bullshit-detector staat altijd aan. Heeft de keizer geen kleren aan, dan sta ik te wijzen. Daar maak ik geen vrienden mee. Verder kan ik maar één ding tegelijk doen. In mijn gezin heb ik het meest last van autisme. Doen alsof werkt daar niet en ik raak snel over- en geprikkeld.

Dat ik autisme heb merk ik vooral doordat ik snel overprikkeld ben en niet lang achter elkaar kan werken. In mijn onderzoek heb ik ook veel voordelen van mijn autisme: ik kan goed analyseren, ben volhardend en ben gemotiveerd om alles te weten te komen over mijn bijzondere interesses.

Ik zie autisme niet als een stoornis maar als een andere manier van zijn. Ik zet mensen graag aan het denken over wat als ‘de norm’ wordt beschouwd en wat het betekent om ‘anders’ te zijn. Daarbij zoek ik steeds naar wat ons op het niveau van mens-zijn met elkaar verbindt.

Een autistische beleving en een autistisch perspectief kunnen nieuwe wereldbeelden opleveren. Door de neurotypische norm worden out of the box gedachten over het hoofd gezien. Auti-biografische blogs zijn daarom belangrijk, waardevol en relevant.

De combinatie van autisme en ADHD zorgt ervoor dat ik altijd op zoek ben naar nieuwe prikkels, maar dat ik soms ook behoorlijk overprikkeld kan raken. Sporten en schrijven helpen me om mijn gedachten weer te ordenen en om tot rust te komen, zodat ik daarna weer van voren af aan kan beginnen.