Autisme en Diabetes

We zitten in november 2020 en ik merk dat ik moe ben. Ik slaap al een tijdje slecht. Ik pieker veel over mijn, in april 2021, aflopende indicatie voor beschermd wonen en de daarmee samenhangende verhuizing. Hoe gaat dat allemaal, gaat het mij allemaal wel lukken. Kan ik wel een woning vinden en wat gebeurt er als dat niet lukt. Dit zorgt voor de nodige stress. Dit blijft maar in mijn hoofd zitten en de vermoeidheid neemt steeds meer toe.

Eind februari 2021 ben ik verkouden. Dus laat ik een coronatest doen en die is gelukkig negatief. Vanaf het moment dat je getest bent totdat je de uitslag hebt, moet je verplicht binnen blijven. Hierdoor kom ik tot rust en merk ik pas hoe moe ik ben.

Na twee weken is de verkoudheid over, maar de vermoeidheid is er nog. Toch maar even naar de huisarts. Door alle stress over het aflopen van de indicatie en het slechte slapen zou het kunnen dat ik tegen een burn-out aan zit of die misschien al wel heb.

Op dinsdag 2 maart heb ik een afspraak bij de huisarts, die mij adviseert om bloed te laten prikken. Uit het bloedonderzoek komt naar voren dat ik diabetes heb en een tekort aan vitamine D. Mijn bloedsuiker is 19, dat is een momentopname. Normaal ligt je bloedsuiker tussen de 6 en 8. Ik ben heel erg moe en heb heel weinig energie. Een vuilniszak weggooien is al teveel van het goede.

Op dinsdag 9 maart kan ik al terecht in het ziekenhuis. Ik ben inmiddels al begonnen met medicatie voor mijn diabetes en ook krijg ik een vitamineboost voor mijn vitamine D tekort. Ik moet gelijk alle producten met toegevoegde suiker laten staan. Koekjes, snoepjes, zoet broodbeleg en frisdrank. Diabetes kent twee types, namelijk type 1 en type 2. Bij type 1 moet je insuline spuiten en jezelf prikken en bij type 2 volstaat het gebruik van medicatie. Ik weet dat je bij suikerziekte in een hypo kan raken en daardoor flauw kunt vallen. Dat vind ik heel eng. Gelukkig kan ik met dit medicijn niet in een hypo raken.

Na de 1e afspraak is het nog niet duidelijk of ik type 1 of type 2 heb. Ik moet weer bloed laten prikken. Mijn bloedsuiker zit nu op 12 (momentopname), gemiddeld komt hij uit op 14. Nog steeds veel te hoog en daarom krijg ik er een pil bij.

Sommige uitslagen laten langer op zich wachten. Op vrijdag 19 maart moet ik gebeld worden met de uitslag over welke type diabetes ik heb. De spanning loopt bij mij op. Ik moet rond 8.45 uur gebeld worden, maar dat gebeurt niet. Om 9.00 uur ook niet en om 9.15 uur ook nog niks. Ik besluit zelf te bellen met het ziekenhuis. Ze hebben de belafspraak verplaatst naar donderdag 25 maart om 16.00 uur. Dit hebben ze alleen niet doorgegeven. Na lang aandringen kan ik toch gebeld worden op 19 maart. Om 14.00 uur. Dat gaat wel goed. Ze geven aan dat ik diabetes type 2 heb. Ik ben heel erg opgelucht.

Van 22 t/m 26 maart zitten we een midweek op Ameland. Even uitwaaien. Dinsdags belt de apotheek mij met de mededeling dat er een medicijn bijkomt. Een van de bijwerkingen hiervan is dat je in een hypo kan raken. Van mijn relaxte vakantiegevoel is geen sprake meer. Het slaat meteen om naar stress en hyperventilatie. De volgende dag bellen we met de huisarts en die geeft aan dat ze niet verwacht dat ik in een hypo kom. Mijn bloedsuiker is daar te hoog voor. De stress zakt weer af en ik kan genieten van de vakantie.

Als ik weer terug ben begin ik direct aan de nieuwe medicatie, ook heb ik druivensuiker gekocht, voor het geval dat. Gelukkig ben ik nog niet flauwgevallen.

Ik heb nog een keer bloed laten prikken. Deze keer moet het nuchter. Mijn bloedsuiker is nuchter 6,8. Dat is prima en gemiddeld zat hij op 9,7. Dat is nog iets te hoog, maar het gaat de goede kant op. Met mijn energie gaat het ook een heel stuk beter.

Mijn indicatie zou in april 2021 aflopen, maar is inmiddels verlengd t/m september 2021. Doordat er bij mij diabetes is vastgesteld, ben ik vooral daarmee bezig en weinig tot niet meer met de mogelijke verhuizing.

Deze blog heb ik geschreven op 25 mei 2021. Binnenkort moet ik weer naar de huisarts en ik hoop begin juni mijn werk langzaam weer op te pakken.

Tot blogs, Coen