Als klein meisje weet Martine nog niet dat ze autisme heeft. Wel valt het op dat ze nét anders is dan haar omgeving van haar verwacht.

Morgana schrijft over haar burnout door overprikkeling en hoe een diagnose hielp met genezen.

Pas jaren na haar autismediagnose leerde Nathalie wat een meltdown is, hoe dat ontstaat en dat er ook nog een minder bekende variant is die shutdown wordt genoemd.

Laura kwam terecht in een psychose, zo lazen we in haar eerste blog. In dit vervolg raakt ze steeds dieper de afgrond in.

In dit derde deel beschrijft Douwe een andere oorzaak voor het niet wegbrengen van het oud papier en laat hij zien dat er toch een verband bestaat met het ongeluk tussen Lutkewierum en Rien.

In deze blog ziet Eileen dat het maken van oogcontact een culturele norm is en vraagt zich af of het afwijken van een sociale norm een stoornis is.

Laila denkt in deze blog na over het woordje stoornis in de term Autisme Spectrum Stoornis.

In dit tweede deel maakt Douwe duidelijk dat de oorzaak voor het niet wegbrengen van het oud papier een andere is dan de oorzaak voor het ongeluk tussen Lutkewierum en Rien.

In ‘Psycho’ schrijft Laura over haar eerste psychose. Ze bewandelt de weg der Verlichting, maar verliest daarna in korte tijd haar grip op de realiteit.

Emoties zijn verwarrend en onvoorspelbaar, vindt Nathalie. Ze weet vaak niet precies wat ze voelt. Toch heeft ze manieren gevonden om met haar emoties om te gaan.

Douwe schrijft over de aanleiding voor dit drieluik, een boodschappentas met oud papier die hij niet wegbrengt, en over zijn fietsongeluk tussen Lutkewierum en Rien.

In deze blog schrijft Coen over allerlei zaken die hem bezighouden. Daarom heeft hij gekozen voor de titel Autisme en mijn leven

Tijdens Aut Minds zette de presentatie over “auti-makers” Jim aan het denken. De drang om zelf te maken wat de meesten uitbesteden is erg herkenbaar.

Laila leert op een andere manier te kijken naar haar zintuigen. Waar ze voorheen haarzelf vergeleek met anderen, luistert ze nu beter naar haarzelf.

Tatjana houdt niet van grote veranderingen en toch vindt zij het heel fijn wanneer een seizoen begint en eindigt.

Medio maart 2021 is er bij Coen diabetes type 2 vastgesteld. In deze blog schrijft Coen over zijn eerste ervaringen.

Twintig jaar geleden begon Jim met auto’s spotten. Daarna ging hij dit steeds vaker doen. Wat is spotten en welke autistische aspecten zitten eraan?

Laila kreeg pas laat de diagnose autisme. Komt dat door haar migratieachtergrond? Mogelijk wel, maar op een andere manier dan je misschien zou denken…

Cor schrijft naar zijn dagboek over een autisme diagnose op latere leeftijd.

Berber krijgt het verzoek een pizza Hawaii mee te nemen. Ze beschrijft wat er allemaal in haar hoofd en lijf gebeurt wanneer de gevraagde pizza niet op voorraad blijkt te zijn.

Veranderingen gaan vaak gepaard met onzekerheid. Nathalie leert dat onzekerheid niet per se eng hoeft te zijn, maar ook kansen biedt.

Tatjana deed onderzoek naar het aantal werkende mensen met autisme in Nederland. Zelf werkt ze 32 uur per week maar kan door haar autisme de energie slecht verdelen.

Eileen heeft het gevoel dat het gebruiken van het woord ‘stoornis’ onderschat wordt in de effecten die het heeft op haarzelf en anderen. Wat vertel je iemand er direct of indirect mee?

Berber schrijft in deze blog openhartig over haar ervaringen en emoties bij het bijwonen van een confronterende webinar over autisme.

De woorden beweging en verbeelding lijken qua klank sterk op elkaar. In deze blog onderzoekt Douwe in hoeverre ze voor hem ook een gelijksoortige betekenis hebben.

Martine hoort van veel mensen dat zij het lastig vinden de hele tijd binnen te zitten door de COVID-crisis, maar zelf vindt zij dit juist heerlijk.

Coen heeft meerdere banen gehad, maar voelt zich nu eindelijk thuis. Hij schrijft openhartig over zijn ups en downs.

Jorrit hoort vaak dat prikkels autisten belemmeren in werk. Maar zelf ervaart hij dezelfde prikkels heel anders als hij mag knallen voor de goede zaak.

Vorm en inhoud. Het klinkt abstract, maar het zijn voor Jim twee essentiële begrippen voor het vinden én houden van de juiste baan.

Douwe is op zoek naar werk om zijn leven meer in balans te brengen. Hij wil niet alleen nemen, maar ook geven. Als het even kan het geschreven woord.

Nathalie kreeg pas laat de diagnose autisme. Terugkijkend ziet ze nu beter waar het misliep op haar werk en wat ze nodig heeft.

Annelien ziet haar familieleden carrière maken en wil hun voorbeeld volgen. Door autisme moet ze echter een andere weg bewandelen richting werk.

Eileen voelt veel spanning in haar lijf. Ontspannen is voor haar van levensbelang. Ze heeft hier veel over geleerd, maar het is een permanente zoektocht.

Jim kookt graag, maar merkt wel dat hij het overzicht soms kwijtraakt. Dit kan een uitdaging zijn, maar met enkele tips kun je dit onder controle krijgen.

Cor heeft de afgelopen tijd nagedacht over autisme en geloven. 

Samen sporten is voor Nathalie een manier van contact maken met anderen, zonder dat er woorden aan te pas komen.

Over mensen met autisme wordt soms gezegd dat ze moeite hebben met schakelen. Douwe ziet dat anders en onderzoekt wat er voor hem nodig is om succesvol te schakelen.

Nathalie verbaast zich erover dat het als dapper wordt beschouwd om over haar autisme te praten. Maar wat is eigenlijk de definitie van normaal?

Marjolein doet de afwas en houdt van orde

Cor schrijft in zijn dagboek over hoe hij de reis naar Suriname, het thuisland van zijn vrouw, beleeft.

Gelukkig zijn haar kinderen oergezond. Maar zelf moet Annelien goed opletten om gezond genoeg te blijven. Hoe doet ze dat?

Eileen deelt haar ervaringen in coronatijd. Haar perspectief wordt niet altijd gewaardeerd en dat raakt haar.

Dat mensen met autisme weinig hebben met verandering is een bekend cliché. Is dit te nuanceren? Jim vertelt over zijn jaren op de Veluwe na 28 jaar Amsterdam en Amstelveen.

Annelien leert omgaan met het ‘nieuwe normaal’ en is op zoek gegaan naar een nieuwe zingeving.

Coen kijkt terug op het afgelopen jaar en staat stil bij een aantal momenten.

Cor zoekt een plek waar hij zich thuis voelt en kan ontspannen. Hij schrijft er weer over in zijn dagboek.

Marjolein is bang voor de tandarts. Maar is al die angst wel nodig?

Coen is sinds kort autismeambassadeur bij het bedrijf waar hij werkt. Hij vertelt hoe dit zo gekomen is.

Arda kreeg pas laat de diagnose autisme. Tot die tijd had ze zelf geen landkaart en nam niemand haar bij de hand. Ze hoopt dat het anderen beter zal vergaan.

“Natascha heeft een vorm van gezichtsblindheid. Haar wereld wordt bevolkt door mensen zonder gezichten. Dit leidt tot vervreemding, maar Natascha heeft er mee leren omgaan.”