Zwangerschap en borstvoeding zijn een sensorische nachtmerrie voor sommige autistische vrouwen. Anderen voelen zich juist beter tijdens de zwangerschap.
geschatte aantal autistische vrouwen dat per jaar bevalt in Nederland
percentage moeders in Nederland dat na de geboorte startte met borstvoeding
Toen ik zwanger was zat ik in een instelling en kreeg ik regelmatig negatieve opmerkingen van het personeel en mijn familie over het feit dat ik zwanger was. Na de geboorte had ik mijn zoon als troost die alle stigma die ik ook over me heen kreeg dubbel en dwars waard was.
Ik heb veel plezier in het opvoeden van mijn kinderen, maar ik haatte het om zwanger te zijn. Ik haatte geen controle hebben over mijn eigen lichaam. Ik haatte negen maanden niet weten hoe het kind er uit zou komen te zien. Ik haatte de omgang met de dokters en hun bangmakerij. Ik haatte het alle vier de keren.
Ik deed telkens mijn best om het niet te doen, maar had iedere keer een hyperfocus op alles wat verkeerd zou kunnen gaan. Toen de dokter vertelde dat mijn kind 'te klein' was kreeg ik een paniek aanval. Nadat ik verteld had dat ik autisme had kreeg ik het advies om dan maar abortus te laten plegen.
Ik was zwaar depressief en suïcidaal toen ik zwanger was, maar mijn baby heeft mijn leven gered. Het was niets dan duisternis tot de dag dat hij geboren werd. Toen ik hem zag, me recht aankijkend, kwam de zon te voorschijn en veranderde mijn wereld. Ik vond het geweldig om moeder van een baby te zijn, omdat ik me zo nuttig voelde. Ik had altijd wat te doen en iemand om voor te zorgen.
De bevalling was geen probleem voorbij, omdat mijn man erbij was. Over het algemeen luisteren mensen niet wanneer ik iets zeg en ik wist dat ik iemand nodig had die voor me op kwam als ik enige hoop wou hebben om gehoord te worden.
Ik ben vijf keer zwanger geweest en ik had er altijd plezier in. Ik kon gewoon blijven doen wat ik wou en was nooit ziek. Ik voelde me altijd 'normaler' als ik zwanger was of borstvoeding gaf. Misschien dat al die extra hormonen een dempend effect op mijn autisme en angst hadden. Misschien omdat het 'normaal' is dat zwangere vrouwen en nieuwe moeders angstig zijn.
Mijn eerste bevalling was een drama. Ik wou niet bevallen in het ziekenhuis, maar dat gebeurde uiteindelijk toch en het was de ergste ervaring die ik ooit mee heb gemaakt. Ik lieg niet. Ik heb er zelf post-traumatische klachten aan overgehouden. Het personeel was echt vreselijk. Ik moest perse op mijn rug op het bed gaan liggen en ze vroegen of zeiden niks voordat ze hun vingers in mijn vagina drukten. Ik voelde me als een dier in de val. Bij de tweede zwangerschap heb ik pas halverwege medische hulp gezocht en vanwege mijn eerste ervaring was ik de hele zwangerschap door super angstig voor de afloop. Gelukkig ging de tweede bevalling heel snel. Zelfs de verloskundige was er nog niet. Ik heb het helemaal alleen gedaan en daardoor ging het zoals goed voelde voor mij.
De geboorte was snel en pijnloos voor mij. Echt, ik heb drollen gelegd die meer pijn deden. De pijn kwam voor mij pas daarna. Ik heb erg gevoelige tepels, waardoor borstvoeding geven erg pijnlijk was. Maar ik heb het toch een jaar lang gedaan, bij beide kinderen.