Werkloosheid en gebruik van arbeidshulpverlening
Volwassenen met autisme nemen veel minder vaak deel aan het arbeidsproces dan de algemene bevolking.
Belang
Volwassenen met autisme nemen veel minder vaak deel aan het arbeidsproces dan de algemene bevolking. Dat hoeft echter niet perse zo te zijn. De investering in een arbeidsintegratietraject voor jongvolwassenen met autisme zijn weliswaar hoger dan voor jongvolwassenen met een andere beperking, maar daar staat tegenover dat zij bij sluiting van hun dossier vaker een betaalde hebben.
Waar gaat het over?
- werkloosheid: wel afgestudeerd zijn, maar geen werk kunnen vinden
- onderwerkzaamheid: wel werk hebben, maar onder het niveau dan men aankan of voor minder uren dan men wenst
- arbeidsparticipatie: met een betaalde baan deelnemen aan het arbeidsproces
- opgeven: wel graag willen werken, maar het zoeken naar werk opgegeven hebben, omdat men er het nut niet meer van inziet
Hoe vaak komt het voor?
11%
van de Nederlandse volwassenen met autisme is werkzoekend (twee keer zoveel als in de algemene bevolking)
25%
van de volwassenen met autisme heeft het zoeken naar werk opgegeven
55%
van de volwassenen met autisme neemt geen deel aan de arbeidsmarkt (3x zo veel als gemiddeld)
45%
van de jongvolwassenen met autisme heeft nooit enige vorm van vrijwillig of betaald werk gehad
45%
van de autistische volwassenen is overgekwalificeerd voor de functie die zij vervullen
45%
van de autistiche volwassenen is wel eens ontslaan (2x zo vaak als gemiddeld)
35%
van de autistische volwassen heeft regulier betaald werk
56%
van de autistische jongvolwassenen die arbeidshulpverlening ontvangen is na sluiting van hun dossier nog steeds werkloos
Ervaringen van autisten
De meeste mensen vinden een baan via hun netwerk. Ik kan niet profiteren van een netwerk, want mijn netwerk is maar heel klein.
Ik heb geen idee meer in welke hoek ik het nog moet zoeken. Ik heb genoeg banen gehad, maar steeds val ik na korte tijd weer uit. Zo ging het heel vaak de afgelopen jaren. Het lukt wel, maar het kost ongelooflijk veel energie, en dat houd ik gewoon niet eindeloos vol. Als ik werk, kan ik verder niets meer, inclusief zorgen voor mezelf.
Ik ben op een geven moment vastgelopen in mijn werk en bleek autist te zijn. Ik dacht uiteindelijk wel weer aan het werk te komen, naar dat is tot nu toe nog steeds niet gelukt. Ik wil best werken, graag zelfs, maar dat gezoek naar werk levert mij alleen maar stress en teleurstelling op, geen werk. Ik heb al zoveel geprobeerd.
Ik ben wel in staat om te werken, maar sociaal onhandig en kan mezelf niet verkopen in sollicitaties. Ik ben niet arbeidsongeschikt, maar vooral arbeidsmarktongeschikt.
Ik wist al heel snel dat het mij de grootste moeite zou kosten om de arbeidsmarkt op te komen. Daarom hen ik op allerlei plekken steun gezegd en allerlei manieren geprobeerd. Maar uiteindelijk krijg ik altijd bij het stukje wat ik nu net zo moeilijk vind te horen, "ja, dat moet je zelf doen, daar kunnen wij je niet bij helpen." Maar ik kon dat dus niet. Wat voor andere mensen kennelijk geen punt is, was voor mij totaal ongrijpbaar. En tegen de tijd dat ik het door decennia extra levenservaring eindelijk begon door te krijgen was ik vanwege mijn leeftijd al weer te laat.
Ik wil al jaren dolgraag werk maken van mijn hobby, maar ik mis de financiële middelen en de handigheid om een eigen bedrijfje op te starten.
Betekenis voor autismevriendelijk Nederland
In autismevriendelijk Nederland is op maat gemaakte arbeidshulpverlening beschikbaar voor volwassenen met autisme die op zoek zijn naar werk, met name voor hen die geen verstandelijke beperking hebben, maar wel veel moeilijkheden in verbale en non-verbale communicatie, sociaal geaccepteerd gedrag, en omgang met sensorische overbelasting of onverwachte gebeurtenissen. Ook is er speciale aandacht voor autisten die hun school niet afgemaakt hebben. Voor autistische volwassenen die wel werk hebben en hier blijvend ondersteuning bij nodig hebben is job coaching beschikbaar.
Links
Lynn Mawhood & Patricia Howlin (1999), The Outcome of a Supported Employment Scheme for High-Functioning Adults with Autism or Asperger Syndrome
Linda Eaves & Helena Ho (2007), Young Adult Outcome of Autism Spectrum Disorders
Lindsay Lawer e.a. (2009), Use of Vocational Rehabilitative Services Among Adults with Autism
Megan Farley e.a. (2009), Twenty-Year Outcome for Individuals With Autism and Average or Near-Average Cognitive Abilities
Autism Works (2012), Fact Sheet on Autism Employment
Ifigeneia Mavranezouli e.a. (2013), The cost-effectiveness of supported employment for adults with autism in the United Kingdom
Patricia Howlin (2013), Social Disadvantage and Exclusion: Adults With Autism Lag Far Behind in Employment Prospects
Susanna Baldwin e.a. (2014), Employment activities and experiences of adults with high-functioning autism and Asperger’s disorder
Julie Taylor & Marsha Seltzer (2014), Employment and post-secondary educational activities for young adults with autism spectrum disorders during the transition to adulthood
Devon Coleman & James Adams (2018), Survey of vocational experiences of adults with Autism Spectrum Disorders,
and recommendations on improving their employment
1 Comment
Tot mijn 44ste jaar wist ik niet dat ik autistisch was. Toch verliep mijn leven ook toen niet gladjes. Ik had problemen op elk terrein des levens: Vriendschappen, relaties, werk. Ik heb altijd het gevoel gehad dat “is dit het nou?” en “doe ik het nu goed? ” Werk ging met vallen en opstaan. Veel ziekmeldingen, veel burnouts. Ik dacht dat ik na mijn diagnose wel meer hulp zou krijgen maar ik kon het doen met “U heeft toch gewoon gewerkt?”
Heel bizar, maar pas 7 jaar na de diagnosestelling kwam ik bij een werkgever terecht waar rekening gehouden werd met mijn autisme. Dat ging drie jaar goed, tot mijn vaste collega van de trap viel en het allemaal anders (veel socialer) moest. Half overspannen ben ik vertrokken.
Nu net twee weken geleden heb ik de laatste werkervaring achter de rug bij een overheidsinstelling die ‘rekening houdt met mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt’. Nou, niet dus. Waarom dat halsstarrig vasthouden aan werkweken van vier dagen van zes uur en waarom kan ik niet drie maal acht uur, of twee dagen van zes uur met de woensdag als vrije dag en dan weer twee dagen van zes uur werken? Ik heb het voorgesteld maar nee, dat kon niet. Om over de arbeidsomstandigheden en de manier waarop ik er begon maar niet te spreken.
Ik heb achteraf het gevoel dat ze me gewoon niet geloofd hebben of gedacht hebben dat ik een luie fl.kker ben. Ik ben hier heel erg van in de war.