Vorm van psychotherapie gericht op het leren herkennen en verzwakken van disfunctionele gedachtenschema's en gemoedstoestanden. Ontwikkeld voor patiënten met persoonlijkeidsproblematiek, die onvoldoende reageren op cognitieve therapie.
Vorm van systeemtherapie die gebaseerd is op de hechtingstheorie. Niet alleen geschikt voor emotionele problemen tussen partners, maar ook voor emotiegerelateerde problemen van één van beide partners.
In de jaren '40 ontwikkelde vorm van psychotherapie waarin de cliënt haar vermogen om spontaan contact te maken met de omgeving ontwikkelt door in het hier-en-nu terug te keren naar een door haar lichaam onafgemaakte situatie uit het verleden en deze alsnog af te maken.