Het risico op zelfmoord is hoger bij depressieve volwassenen met autisme dan bij depressieve volwassenen zonder autisme.
van de volwassenen met autisme heeft wel eens aan zelfmoord gedacht
van de Amerikaanse volwassenen met autisme heeft in de afgelopen weken de gedachte gehad beter dood te kunnen zijn
van de Britse, Italiaanse en Canadese volwassenen met autisme maakte wel eens plannen om zelfmoord te plegen
van de Zweeds en Britse volwassenen met autisme deed een of meerdere zelfmoordpogingen
zoveel vroegtijdige overleden Amerikaanse volwassenen met Asperger Syndroom overlijdt door zelfmoord (0.36 vs. 0.04%), vrouwen even vaak als mannen
zoveel autistische als niet-autistische volwassen doet een zelfmoordpoging
van de Japanse volwassenen die met spoed wordt opgenomen vanwege een zelfmoordpoging is autistisch
van de Japanse volwassenen met autisme die een zelfmoordpoging doet is extreem geprikkeld (agitatie)
van de Zweedse en Italiaanse psychiatrische patiënten met autisme pleegde daadwerkelijk zelfmood
van de psychische patiënten die zelfmoord pleegt ervaart een intense wanhoop voorafgaande aan hun zelfdoding
van de psychsiche patiënten die zelfmoord pleegt ontkende zelfmoordgedachten- of intenties tijdens hun laatste contact voorafgaande aan hun zelfdoding
van de mensen met een mentale stoornis doet nooit een poging tot zelfmoord
van de psyschische patiënten die zelfmoord pleegt deed nooit eerder een zelfmoordpoging
Ik heb Asperger en ben zo depressief dat ik fysiek niet meer functioneer. Ik kan niet meer slapen en het voelt alsof zelfs ademhalen te moeilijk is. Ik heb geen enkele vriend en doe nooit iets samen met anderen. Ik ben 20 jaar en het verste dat ik ooit met een meisje ben gekomen is een knuffel. Ik heb geen werk en ga niet naar school. Ik wil een einde maken aan al deze pijn. Ik kan niet meer tegen die eenzaamheid.
Ik ben aan het einde van mijn latijn. Constant moe, chaos in mijn hoofd, angstig en bij die kleinste dingen al in paniek, onbegrip van mijn omgeving, zelfmoordgedachten.
Niks lukte in mijn leven en ik voelde me altijd een complete mislukking, maar nu gaat het steeds beter. Dat is geen kwestie van geluk. Het is omdat ik naar een therapeut ga en medicijnen gebruik. Ik heb nog steeds autisme, depressie, angstigheid en af en toe zelfmoordgedachten. Maar ik werk er hard aan om beter te worden. Ik ben 48 en heb kort geleden eindelijk mijn rijbewijs gehaald. Dit heeft een hele wereld aan nieuwe mogelijkheden voor me geopend.
Voor mij is weinig vanzelfsprekend. Ik moet nadenken, schakelen, observeren, en vooral energie steken in het vertonen van het gewenste gedrag. Ik heb ooit een zelfmoordpoging gedaan en loop soms weer met de gedachten dat het voor mij niet meer hoeft.
Ik ben vijf jaar depressief en suïcidaal geweest. Ik dacht dat ik nooit zou kunnen veranderen en dat geen manier kon vinden om het beter te maken. Iemand haalde me over om naar een therapeut te gaan en dat (gewoon met iemand praten) heeft me erg geholpen. Het is heel moeilijk geweest, maar het was het waard.
Ik ben niet suïcidaal, in de zin dat ik niet van plan ben om mezelf van kant te maken, maar ik denk wel vaak aan de dood. Ik wordt zo ongelooflijk overspoeld door alles dat ik gewoon niet meer weet hoeveel mijn hersenen nog aankunnen. Ik denk aan de dood omdat het me eindelijk rust zal geven in plaats van voortdurende uitputting. Of ik ben bang dat dat ik een keer iets geks ga doen wanneer ik een keer totaal doorsla van alle spanning.