Mensen met autisme worden vaak ongelijk behandeld, uitgesloten of vermeden vanwege vooroordelen. Negatieve verwachtingen leiden tot ontmoediging en het verzwijgen van autisme, uit schaamte of uit angst om verkeerd begrepen of afgewezen te worden.
van de autistische volwassen geeft aan last te hebben van stigmatisering
meent dat mensen met autisme geen gelijke behandeling krijgen en ervaart discriminatie in ten minste één levensdomein
van de autistische volwassen voelt zich gehinderd bij het studeren, solliciteren of aangaan van een relatie
van de autistische volwassenen voelt zich gemeden door mensen die van hun diagnose op de hoogte zijn
van de Britten is niet bereid om samen te wonen met iemand met autisme
van de Britten is niet bereid om samen te werken met iemand met autisme
van de autistische volwassenen heeft het zoeken naar een intieme relatie opgegeven
van de autistische volwassenen is gestopt met solliciteren omdat ze de zin er niet meer van inzagen
van de autistische volwassenen voelt zich gedwongen hun diagnose (selectief) te verbergen
voelt zich niet prettig bij het vertellen over hun diagnose aan hun werkgever
van de patiënten in de GGZ voelt zich juist door hun hulpverleners gestigmatiseerd
van de studies wijst erop dat zorgverleners niet verschillen van het algemene publiek in hun negatieve verwachtingen van mensen met autisme
Ik vertel maar weinig mensen over mijn autisme. Ik heb het eerder wel gedaan, maar meestal leverde dat weinig goeds op. Er heerst nog steeds een sterk stigma rond autisme.
Keuringsarts: Jij kunt onmogelijk autisme hebben. Ik kan een normaal gesprek met jou voeren.
Vrijwel alles wat je in het nieuws hoort over autistische mensen is negatief, zoals "autistische man vermoord meisje" of zoiets. Soms hoor je ook wel een meer positief verhaal, zoals "autistische artiest schildert landschap uit het hoofd", maar dat geeft dan weer de indruk dat alle autisten een speciaal talent hebben.
Ik ben werkzaam als psycholoog. Na mijn diagnose zei de bedrijfsarts, "Dan kun je je werk dus niet meer doen, want mensen met autisme hebben geen empathie. Misschien kun je wat met computers gaan doen." Serieus?? Dit was in 2013. Ik was geschokt en ontzettend kwaad.
Autisme wordt gestigmatiseerd vanwege het feit dat mensen niet begrijpen wat de diagnose inhoudt. Mensen denken dat alle autisten niet kunnen praten en emotieloze machines zijn die niets te bieden hebben. Het is mijn ervaring dat mensen met een familielid of bekend die binnen het spectrum valt minder geneigd zijn autisme te stigmatiseren.
De meerderheid van de mensen die ik ontmoet lijken mij niet te mogen, zelfs als ik aardig probeer te doen. Ik heb veel meegemaakt dat mensen ik mensen had waarvan ik dacht dat ze mijn vrienden waren, maar er later achter kwam dat ze achter mijn rug om alleen maar negatieve dingen over me zeiden. Ik doe niet echt meer moeite om vrienden te maken. Het loopt altijd op deze manier af voor mij.
3 Comments
Laats wilde ik het inloopspreekuur van de wethouders te bezoeken, me netjes aangemeld, werd me vriendelijk verzocht even te wachten, omdat er al meerdere inwoners op bezoek waren. na 20 minuten gewacht te hebben, in de ruimte waar de wethouders
zich bevonden zag ik nog steeds geen beweging ,heb ik me netjes afgemeld,
De loketmedewerker, zei wel heel opgelucht, totzie s
toen wist ik het zeker, ze namen .me doordat ik Autisme heb niet serieus
Heb de burgemeester om een reactie gevraagd , wacht een paar weken ,bij geen en/of geen duidelijk antwoord ,stuur ik een brief naar de Commisaris van de koning en naar de minister van Binnenlandse zaken.
Ik wens je succes. Misschien even 1400 bellen om na te vragen hoe dit werkt?
Ik ben een 59 jarige vrouw, chronisch ziek en ass. Ik heb mijn diagnose op mijn 42ste gekregen.
Ik word al heel mijn leven gepest, als mindere gezien en uitgestoten, zelfs al in 5 creaclubs aan de deur gezet. Het maakt niet uit of ze weten dat ik autisme heb of niet. Als je het zegt, kennen ze er niets van en houden er geen rekening mee, ze geloven je niet of zeggen dat je aanstelt en iedereen wel wat automatische trekjes heeft.
De conclusie is dat mijn sociale vaardigheden veel te wensen overlaten. Daar moet ik nu op mijn 60ste gaan aan werken. Hopelijk lukt het en vind ik de juiste persoon die me kan leren hoe ik een ander kan worden. Wist ik het maar.