Mindfulness training

Na een tijd als asceet geleeft te hebben ontdekt de Indiaase prins Gautama Buddha dat het juist pad de middenweg is. Extreme luxe en extreme onthouding zijn beide niet de weg. Budda wordt een rondreizend leraar, die zijn leerlingen onderwijs in het Achtvoudige pad als de manier op met het lijden, dat bij het leven hoort, om te gaan. Zijn geschriften worden opgetekend in onder anderen de Idiaase taal Pali, de taal die gesproken werd in gebied waar Buddha leefde. In het Pali wordt een van de praktijken van het Achtvoudige Pad sammā-sati genoemd.

In On Buddism: the Collected Works of Daniel John Gogerly vertaalt de Britse zendeling Daniel John Gogerly de term sammā-sati als "juiste meditatie". Gogerly bestudeerde 14 jaar lang de Indiase Pali taal en de boedistische religie.

In het boek Buddhist India vertaalt de Britse taalwetenschapper Thomas William Rhys Davids de term sammā-sati voor het eerst in het Engels als "juiste mindfulness, de bewuste, oplettende geest". Letterlijk betekent de term "herinneren, in gedachten houden", maar het wordt volgens Davids vooral gebruikt om te verwijzen naar de constante aanwezigheid van de geest in het hier en nu. Het tegenovergestelde is met je gedachten afwezig zijn, automatisch handelen.

De Amerikaanse arts John Kabat-Zinn begint in 1979 een pilot "Stress Reduction and Relaxation Program" (SR&RP) waarin (1) de body scan (liggend), (2) bewustzijn van ademhaling (zittend) en (3) meditatieve oefeningen (hatha yoga houdingen) worden gebruikt om chronische pijn patiënten te trainen in "zelf-regulatie". In 1981 en 1982 rapporteert hij de theoretische onderbouwing en voorlopige resultaten van dit "mindfulness meditation based" programma. De deelnemende volwassen mannen en vrouwen rapporteren vermindering van negatieve stemmingen (angst, verdriet, pijn, vermoeidheid, verwarring, spanning), een vermeerdering van positieve stemmingen (plezier, energie, helderheid, ontspanning), een groter bewustzijn van stressbronnen en een groter vermogen om zich te ontspannen en om met stress om te gaan.

In een onderzoek naar de effectiviteit van een 8-weken durend mindfulness programma bij volwassenen met een generaliseerde angststoornis of paniekstoornis concluderen Kabat-Zinn en collega's dat minfulness leidt tot vermindering van het aantal paniekaanvallen en dat dit resultaat ook bij een follow-up na 3 maanden aanhield.

Uit een Canadese onderzoek onder onervaren deelnemers blijkt dat het luisteren naar een geleide body scan leidt tot een grote toename van Respiratory Sinus Arrhythmia (RSA). RSA is een indicator dat het parasympathetische zenuwstelsel geactiveerd is, wat betekent dat het lichaam zich in rust bevind. De body scan werd vergeleken met progressieve spierontspanning en vertoonde een groter effect. Deze resultaten wijzen er op dat de body scan voor mensen met autisme effectiever is dan progressieve spierontspanning, omdat mensen met autisme vaak een verlaagde RSA vertonen.

Op basis van een vergelijkend onderzoek onder volwassen die wel en volwassenen die niet meededen aan een 10-daagse mindfulness programma evalueren Australische psychologen minfulness training op basis van een twee factor-model van piekeren. Zij concluderen dat minfulness wel leidt tot vermindering van de neiging om zich doelbewust naar binnen te keren om na te denken over problemen (reflecteren), maar niet tot vermindering in de neiging tot het passief vergelijken van je huidige situatie met een bepaalde onbereikte norm (broeden). Hetzelfde partroon werd ook in een eerder onderzoek gevonden.

In een onderzoek naar de effectiviteit van een 9-weken durend mindfulness-gebaseerd programma voor volwassen met een autismediagnose concluderen de Nederlandse klinisch psycholoog Annelies Spek en collega's dat autistische volwassenen baat kunnen hebben bij mindfulness training, in het bijzonder vermindering in angstigheid en depressie en vermeerdering in energie en plezier.

Amerikaanse onderzoekers verrichten een studie naar de effectiviteit van een individuele, op emotieregulatie gerichte mindfulness therapie onder volwassenen met autisme. Zij vinden een vermindering in emotionele stress en een toename in acceptatie en regulatie van emoties.