Kinderwens en ouderschap

Een substantieel deel van de volwassenen met autisme is ouder of zou dat graag willen worden. Anderen zijn bewust kinderloos. Weer anderen waren er nooit zo mee bezig, maar overkwam het.

Belang

Een substantieel deel van de volwassenen met autisme is ouder of zou dat graag willen worden, autistische vrouwen waarschijnlijk vaker dan autistische mannen. Anderen autisten hebben geen enkele interesse in het ouderschap en zijn bewust kinderloos. Weer anderen waren er nooit zo mee bezig, maar overkwam het of ervaren het als iets dat gewoon zo ging. Autistische ouders ervaren regelmatig een gebrek aan steun, onbegrip en discriminatie.

Waar gaat het over?

Ongerealiseerd ouderschap: het verlangen om (nog) een kind te hebben
Ouderschapsintenties: het streven om een kinderwens ook daadwerkelijk te realiseren
Ouderschapsplannen: het voornemen om een kind te krijgen of in huis te nemen, met min of meer concrete ideeën over hoe en wanneer
Ouderschapspogingen: het doen van een poging om ouder van een kind te worden, door zwangerschap, adoptie of pleegouderschap
Gerealiseerd ouderschap: het hebben van ten minste één biologische kind, stiefkind, adoptiekind of pleegkind
Ouderschapsemoties: de emoties die mensen ervaren in relatie tot het (niet) hebben van kinderen of hun eigen rol als ouder
Ouderlijk zelfconcept: het beeld dat iemand van zichzelf heeft als ouder
Ouderlijke groei: de persoonlijke groei die mensen meemaken nadat ze de rol van ouder zijn gaan vervullen

Hoe vaak komt het voor?

procent van de volwassen met autisme is naar schatting ouder van een kind

procent van Nederlanders van 25-50 jaar zou op dit moment (meer) kinderen willen hebben

procent van de mannen en 8% van de vrouwen probeert kinderen te krijgen

procent van de mannen en 21% van de vrouwen zonder kinderen heeft (ten minste een beetje) emotioneel last van het (nog) geen kinderen hebben

Autistisch ouders zonder autistische kinderen zijn gemiddeld even tevreden over het ouderschap als neurotypische ouders zonder autistische kinderen

Autistische moeders hebben een even positief beeld van zichzelf als ouder als neurotypische moeders

Autistische volwassenen over ouder worden

Voor mij geen kinderen. Ik voel me niet op mijn gemak bij kinderen en kan ze moeilijk verdragen. Ik was enigst kind en heb nooit op iemands anders kinderen gepast. Het geluid van een huilend of krijsend kind vindt ik vreselijk. De enige emoties die ik ooit ervaren heb met betrekking tot kinderen zijn woede, afkeer en hekel. Ik heb nog nooit naar een kind gekeken en gedacht: "Ah wat lief. Ik wil er echt ook één!"

Ik voel me niet op mijn gemak bij kinderen. Ik was enigst kind en heb nooit op iemands anders kinderen gepast. Ik begrijp ook niet waarom andere mensen in het spectrum kinderen hebben. Ik moet niet denken aan al het lawaai, de geuren, het gehuil, luiers, omgaan met de school, studiekosten. Ik zou het niet kunnen en kies ervoor op geen kinderen te hebben.

Ik wil graag kinderen. Hoewel ik nogal een alleenganger ben en afstandelijk kan zijn op zijn tijd ben ik in mijn hart een familiemens en hoop ik op een dag vader te worden.

Ik zou wel graag kinderen willen krijgen, maar dat gaat waarschijnlijk niet gebeuren. Behalve het feit dat ik geen partner heb wil ik niemand anders opzadelen met autisme, zeker mijn eigen kind niet.

Zwangerschap werkt niet voor mij. Ik wil wel graag nog een kind, maar ik wil echt nooit weer zwanger worden. Dus wanneer het de juiste tijd is willen we kijken naar adoptie of pleegouderschap.

Ik weet al van kinds af aan dat ik geen kinderen van mezelf wil, maar toen ik eenmaal financieel stabiel was wilde ik wel adopteren, ook al had ik geen partner. Ik denk dat ik een goede ouder zou kunnen zijn en zou kinderen graag een goed thuis willen geven. Toen ik eenmaal besloten had te adopteren las ik er alles over en door mijn detailgerichtheid was ik er goed in om door de papiermolen heen te komen. Later ben ik alsnog getrouwd en hebben mijn man en ik samen een tweede kind geadopteerd.

Ik het gemengde gedachten over ouderschap. Aan de ene kant wil ik liever geen kinderen, omdat ik niet denk dat ik een goede vader zal zijn. Ik zal waarschijnlijk lijken op mijn eigen vader, die er niks van begreep. Aan de andere wil ik wel graag een gezin.

Autistische volwassenen over ouder zijn

Ik ben blij dat ik kinderen heb en een ouder ben. Het is niet gemakkelijk, maar door de jaren heen heb ik geleerd om vriendschap te sluiten met andere vrouwen die ik bewonder om hun positieve houding en vaardigheden in het omgaan met kinderen en hen in te zetten als mentor, om me advies en steun te geven. Ik was nooit goed in het maken van vrienden, maar met kinderen werd het iets makkelijker. Ik had eindelijk een interesse die ik deelde met andere vrouwen. En ik wou graag een goede moeder zijn. Dat gaf mij een krachtige motivatie om toch te proberen wat mij nog nooit gelukt was.

Mijn vrouw kan je vertellen dat een groot voordeel van een Asperger pappa is dat ik altijd thuis ben om te helpen met de kinderen. Ik heb geen sociaal leven en ben elke avond thuis om op te passen wanneer zij graag met vriendinnen wil afspreken. Mijn kinderen kunnen je het zelfde vertellen. Ik heb geen probleem met het voor de vijfde keer voorlezen van hetzelfde boekje of het spelen van de malle spelletjes die kinderen leuk vinden om te doen.

Ik heb een dochter van 9 jaar. Haar vader mishandelde mij en is niet meer in beeld. Hoewel ik gelukkig hertrouwd ben woont ze al sinds haar vijfde niet meer bij mij, maar bij mijn moeder en stiefvader. Ik zie haar om het weekend. Ik mis haar en ik hou van haar, maar ik kan haar niet opvoeden. Ik ben gewoon niet in staat om contact met haar te maken zoals een ouder dat zou moeten.

Sinds ik getrouwd ben en een kind heb gekregen heb ik maar één verlangen gehad: het verlangen om met rust gelaten te worden. Ik wist toen nog niet dat ik Asperger heb. Binnenkort ga ik scheiden en wordt dit verlangen eindelijk werkelijkheid. Natuurlijk heb ik er verdriet van dat het zo gelopen is, maar ik zie vooral uit naar meer tijd voor mezelf.

Mijn moeder heeft autisme. Als gevolg daarvan zijn mijn emotionele behoeften als kind niet vervuld en daar heb ik nog steeds last. Ik heb zelf ook autisme en heb daarom vaak gedacht het moederschap beter te kunnen vermijden. Toch ben ik uiteindelijk moeder geworden. Nu ben ik bang dat ik zelf mijn kinderen ook emotioneel zal verwaarlozen.

Mijn kinderen hebben mij geholpen om te groeien. Ze geven mij de beste motivatie ooit om mezelf te verbeteren. Ze geven me een reden om naar het werk te gaan en het gezeik op het werk uit te staan. Wanneer ik depressief ben, zoek ik omwille van hen een reden om te leven.

Ik begrijp niet waarom sommige vrouwen echt houden van babies. Babies zijn een drama. Je slaapt nooit meer en wordt gereduceerd tot een melkkoe voor je kind. Kleine kinderen zijn veel leuker. Toen mijn kinderen eenmaal konden communiceren op een andere manier dan huilen werd het pas echt leuk voor mij.

Kinderen zijn geweldig. Elke keer als je ergens heen moet waar je geen energie voor hebt zeg je gewoon dat je geen oppas hebt. Je kunt met treintjes spelen of naar tekenfilms kijken en niemand vindt het raar wanneer je het met je kind doet. Ook al heb je geen vrienden, je hebt altijd mensen in huis om dingen samen mee te doen.

Ik geniet van het knuffelen met mijn kinderen. Ik hou van hun geur. Heerlijk.

Betekenis voor autismevriendelijk Nederland

In autismevriendelijk Nederland is het wel of niet krijgen of zelf opvoeden van kinderen een keuze die autistische volwassenen zelf maken, zonder ongepast invloed van anderen die hen ten onrechte een negatief ouderlijk zelfconcept aanpraten of juist druk uitoefenen om een rol als ouder op zich te nemen terwijl zij zichzelf daar oprecht ongeschikt voor achten. Er wordt meer onderzoek verricht naar de kinderwens en andere ouderschapsgerelateerde ervaringen van autistische volwassen. Voor autistische ouders is hulp beschikbaar wanneer zij door gebrekkige organisatievaardigheden moeite hebben met het huishouden.