Heb ik hulp nodig?
Vertellen over je autisme kan best lastig zijn. Soms weet ik niet goed wat ik nu wel of niet moet vertellen. Dan kan ik hulp vragen van een familielid, een begeleider of iemand anders die ik vertrouw. Soms kennen zij de ander ook. Misschien kunnen ze me helpen om me goed voor te bereiden. En als ik hulp krijg, dan bedenk ik me af en toe of ik nu steeds hulp nodig heb of dat ik nu eigenlijk zelf wel kan. En of de hulp die ik krijg me eigenlijk wel helpt. Soms willen mensen me graag helpen, maar helpt niet alles wat ze doen. Het is tenslotte mijn coming aut!
Gebruik ik het woord 'autisme' of een ander woord?
Als ik besloten heb om over mijn autisme te vertellen, dan betekent dat niet perse dat ik ook het woord 'autisme' moet gebruiken. Ik kan er voor kiezen om wel te vertellen over waar ik last van heb, maar het anders te noemen. Ik noem het bijvoorbeeld een "informatieverwerkingsprobleem", "prikkelgevoeligheid", "sensorische overbelasting", "contextblindheid" of een andere term die bij me past. De mensen die ik over mijn autisme vertel weten waarschijnlijk wel iets van autisme. Ze hebben er een beeld bij. Maar dat beeld kan heel anders zijn dan wat autisme bij mij is. Dan is het soms duidelijker als ik een ander woord gebruik. Een ander woord gebruiken kan me ook helpen om preciezer aan te geven waar ik last van heb.
Wat betekent mijn autisme voor mij?
Als ik anderen vertel over mijn autisme, dan vragen ze mij vaak hoe ik het nu vindt om de diagnose te hebben. Of ze vragen: Waar heb je dan last van? Dat zijn persoonlijk vragen. Ikzelf kan daar het beste antwoord op geven. Maar het zijn misschien ook lastige vragen voor mij. Daarom denk ik er van te voren over na, zodat ik weet wat ik wil zeggen als ik die vragen krijg.
Waar ben ik goed in, juist omdat ik autistisch ben?
Als ik graag wil dat anderen goed begrijpen wat autisme is, kan het helpen wanneer ik niet alleen vertel over dingen waar ik meer moeite mee heb of waar ik meer last van heb dan anderen. Ik vertel dan ook over dingen die ik juist goed kan. Vaak noemen mensen autisme een 'stoornis' of een 'probleem'. Dat legt de nadruk op wat autisten niet goed kunnen. Maar de meeste autistische mensen kunnen sommige dingen juist veel beter dan anderen, juist omdat ze autistisch zijn. Veel mensen weten dat niet. Daarom helpt het als ik van te voren nadenk over wat ik juist goed kan.
Wat zou ik graag van de ander willen vragen?
Als ik anderen vertel over mijn autisme, kan het helpen als ik er van te voren over nadenk wat ik er eigenlijk mee wil bereiken. Ik kan bijvoorbeeld aan mijn klas vragen: "Zijn jullie bereidt om mij te helpen? Willen jullie me steunen waar ik het nodig heb?" Als ik het aan mijn zus vertel, kan ik misschien vragen "Wil je gewoon mijn zus blijven? Dan blijf ik gewoon jouw broer." En misschien wil ik haar om hulp vragen: "Ik wil het ook graag aan pappa en mama vertellen. Wil je er bij zijn als ik het hen vertel?"
Wat is een goed moment en een goede plaats om het te vertellen?
Als ik graag zonder drukte om me heen en zonder tijdsdruk over mijn autisme te kunnen vertellen, helpt het als ik er van te voren over nadenk waar en wanneer ik het vertel. Als ik het aan mijn zus vertel kan het misschien beter niet doen als mijn kleine neefje er ook bij is. Die leidt ons dan steeds af. Als ik het aan mijn klas vertel is Wereld Autisme Dag misschien een leuk moment voor mijn Coming Aut. Allemaal autistische mensen over heel de wereld vertellen op die dag aan anderen wat autisme voor hen betekent.
2 Comments
Ben het geheel eens met de reactie van Vlinder. Het valt mijn omgeving op dat ik veel meer rust ervaar sinds ik de diagnose heb gekregen. Ben overigens zelf op onderzoek uitgegaan. Heb daarvoor wel eerst de studie psychologie bij de OU gevolgd. Zo ben ik het zelf gaan benoemen, had zelf al een onderzoek uitgevoerd en mijn gedrag beschreven. Toen ik dan ook bij de psychologe kwam was ik er al absoluut van overtuigd dat er bij mij sprake moest zijn van Asperger. De psychologe kon mij dan ook direct de diagnose geven. Haar antwoord luidde: aangezien jij het complete vooronderzoek al zelf voor je rekening hebt genomen hoef ik dat niet meer te doen. Mijn omgeving was wel heel verbaasd dat ik Asperger had, gelet op het feit dat ik als sociaal vaardig wordt beschouwd. De reacties die ik kreeg waren er in de trend van: jij Asperger?, Asperger is toch een vorm van autisme?
Bij dates heb ik alleen maar negatieve ervaringen met mijn “autisme-coming out. Van de tien keer dat ik het gezegd heb (direct of indirect) kreeg ik tien keer een negatieve reactie en/of het was van hun kant meteen de laatste date. Dus de volgende keer WEER vertellen van mijn “rugzakje”? Denk van niet!