Mensen met autisme vertonen een hoger dan verwacht niveau van genderdysforie, terwijl de prevalentie van autisme onder transseksuelen hoger is dan in de algemene populatie.
van de Nederlandse mannen met autisme voelt zich man, evenveel als in de algemene populatie
van de Nederlandse vrouwen met autisme voelt zich vrouw, iets minder dan in de algemene populatie (78% vs. 87%)
van de Belgische volwassenen met genderdysforie heeft autisme, dat is 6 keer zoveel als in de algemene populatie (6% vs. 1%)
van de volwassen vrouwen met autisme heeft genderdysforie
van de Britse als man geboren transseksuelen heeft autisme
van de Britse als vrouw geboren transseksuelen heeft autisme
australische mannen met autisme zijn twee keer zo vaak transgender (7.8 vs. 4%)
australische vrouwen met autisme zijn vier keer zo vaak transgender (2.3 vs. 0.6%)
Ik kon als vrouw zijnde niet zo goed met vrouwen overweg. Mijn angst voor hen was heel erg groot. Ik verdroeg ze nauwelijks om mij heen. Nu met mijn genderwisseling heb ik dat niet meer. Nu zijn ze geen bedreiging meer.
Ik heb Asperger Syndroom en voel me verward over mijn genderidentiteit. Ik ben als man geboren en heb daar nooit zoveel last van gehad, maar sinds de pubertijd heb ik het gevoel dat er iets mis is. Mannelijk zijn past gewoon niet bij me. Ik voel me er, naast mijn depressie, heel onprettig bij. Ik weet dat mijn verwarring over mijn genderidentiteit deel is van een groter probleem van me niet op mijn plaats en niet op mijn gemak voelen, maar ik hoop dat ik er uit kom met mezelf.
Ik herinner me dat ik me als op jonge leeftijd als meisje kleedde, mijn geslachtsdelen wegdrukte en me afvroeg waarom ik als jongetje geboren was en niet als meisje, maar dit werd altijd toegeschreven aan mijn autisme. Ik heb zelf ook geprobeerd om deze dingen af te doen als een obsessie, maar ze komen steeds terug. Ik ben nu 20 en realiseer me dat het als een obsessie zien niks op gaat lossen. Ik denk dat mensen alles waar wij last van hebben nogal makkelijk aan autisme toeschrijven, maar zo zou het niet moeten zijn.
Toen ik kind was wou ik ontzettend graag een jongetje zijn, maar nu voel ik me prima zoals ik ben.
Toen ik 15 was heb ik gekeken naar mogelijkheden om vrouw te worden. Mijn ouders en ik dachten eerst dat het misschien alleen maar een Asperger obsessie was, die vanzelf voorbij zou gaan, maar toen ik 20 was begon ik er echt last van te krijgen en werd ik extreem depressief. Andere, normale Asperger obsessies kwamen op en ging weer voorbij, maar de genderdysforie bleef. Ik bleef twijfelen totdat ik suïcidaal werd. Toen heb ik hormonen geprobeerd en na een maand wist ik dat dit goed voelde.
Als van jongs af aan wil ik man zijn. Bij mij in de buurt woonden vrijwel alleen jongens, maar dat is niet het enige. Ik heb niet het gevoel dat ik in het verkeerde lichaam zit, maar ik denk wel meer als een man en kan beter met mannen overweg dan met vrouwen. Door mijn autisme is het moeilijk voor mij om vriendinnen te maken. Bij de mannen kan ik gewoon mezelf zijn.