Psychische crisis en spoedeisende hulp

Belang

Autistische volwassenen maken vaker gebruik van psychiatrische spoedeisende hulp (SEH) dan neurotypische volwassenen, met name wanneer er sprake is van trauma, stress en medicatiegebruik.

Wanneer je in crisis bent bel dan je huisarts of de huisartsenpost in je woonplaats.

Waar gaat het over?

Spoed eisende hulp (SEH): afdeling van het ziekenhuis waar patiënten terecht kunnen die snel hulp nodig hebben
Psychische crisis: situatie waarin de patiënt ernstig verward, angstig of agressief is en onmiddelijk hulp nodig heeft

Hoe vaak komt het voor?

27%

Autistische volwassenen zijn het afgelopen jaar 2 keer zo vaak bij de spoedeisende hulp geweest als neurotypische volwassenen (27% vs. 14%)

36%

van de SEH-bezoeken door volwassenen met autisme is psychiatrisch

4x

Autistische volwassenen maken 4 keer zo vaak gebruik van psychiatrische spoedeisende hulp (15% vs. 4%)

28%

Volwassenen met autisme maken ongeveer even vaak gebruik van medische spoedeisende hulp als leeftijdsgenoten zonder autisme (28% vs. 24%)

3x

volwassenen met autisme komen, in vergelijking met niet-autisten, 3 keer zo vaak op de spoed voor zelfbeschadiging (1,9% vs. 0.5%) of zelfmoordpogingen (2.6% vs. 0.9%)

8x

volwassenen met autisme komen, in vergelijking met niet-autisten, 8 keer zo vaak op de SEH voor epilepsie (8.8% vs. 1.0%)

300€

kosten van actute psychiatrische opname per dag

33%

van de SEH-bezoeken kan voorkomen worden wanneer er voldoende eerste en tweedelijns zorg beschikbaar is

30%

In 30 procent van de crisisgevallen wordt de patiënt met autisme fysiek, mechaniscm of chemisch onder bedwang gehouden

50%

In 50 procent van de crisisgevallen wordt de patiënt met autisme naar een afzonderlijke, rustige ruimte gebracht

Ervaringen van autistische volwassenen

Ik heb jaren met autisme, depressie en trauma rond gelopen zonder dat ik het wist. Ik ben van mijn vijftiende tot mijn één-en-twintigste zwaar gepest. Zelfs in mijn eerste baan ging het door. In die periode waren er nachten dat ik niet sliep. Ik had enorm veel stress, at slecht en heb mezelf bijna opgehangen. Het ging mis toen ik met kerst een ernstige vernieling heb gepleegd. Een paar dagen later werd ik in crisis opgenomen en kreeg ik voor het eerste professionele hulp.

Het hebben van een crisis voelt als een puinhoop. Maar je voelt je vaak veel minder machteloos als je meer begrijpt van wat er met je gebeurt, als je het kunt duiden.

Ik heb erg lang op hulp moeten wachten. Toen ik eenmaal de diagnose autisme kreeg zagen instellingen het steeds niet zitten om mij te behandelen voor mij bijkomende problemen, 'omdat autisme een informatieverwerkingsstoornis is die de behandeling beïnvloed'. Zo ging het steeds slechter met me, totdat ik in een crisis kwam en een maand opgenomen moest worden.

Ik heb de diagnose autisme gekregen toen ik 40 was. Tot dan toe kon ik me aardig redden door veel alcohol te drinken en niet te veel met mensen om te gaan. Maar met het ouder worden werd ik ook minder flexibel en werd de situatie steeds meer onbeheersbaar. Ik zag het leven niet meer zitten en kwam in een crisis.

Een crisis verloopt doorgaans steeds hetzelfde. Als je meerdere crisissen hebt gehad kun je het verloop zo'n beetje voorspelen. Je kunt niet alles voorkomen, maar je kunt wel vaak afremmen en soms kan het tij gekeerd worden. Je weet waar het erger van lijkt te worden en welke dingen het minder lijken te maken.

De laatste jaren van crisis, diagnose en opname ervaar ik als een enorme breuk met het verleden en een sterk verlies van identiteit. Ik heb behandeling nodig gehad om daarmee in het reine te komen, of het tenminste te begrijpen.

Test jezelf online

De link naar de zelftest kan niet direct worden weergegeven. Zoek hem zelf op, op onze pagina met zelftesten.

Betekenis voor autismevriendelijk Nederland

In autismevriendelijk Nederland is adequate ambulante geestelijke gezondheidszorg beschikbaar voor volwassenen met autisme, waardoor het risico op verslechtering van hun geestelijke gezondheid en onnodige kosten voor crisisopname ingeperkt wordt. Wanneer zich toch een crisisgeval voordoet luisteren hulpverleners voor zover mogelijk eerst na de patiënt en diens familie en spreken zij met hen voordat er besluiten worden gemaakt over opname, medicatie of bedwang. Zo is er niet alleen aandacht voor adequate medische interventie, maar ook voor betekenisgeving door patiënt en familie, en het voorkomen dat de crisis een traumatische ervaring voor hen wordt.