Autistische vouwen maken even vaak gebruik van borstkankeronderzoek, maar minder vaak van preventief onderzoek naar baarmoederhalskanker. Zowel een hogere sensorische gevoeligheid als een lagere mate van heteroseksuele activiteit spelen hierbij een rol.
Autistische vrouwen laten even vaak een mammografie maken als neurotypische vrouwen
Autistische vrouwen bezoeken de helft minder vaak de gynecoloog (0.7 vs. 1.6 keer per jaar)
Autistische vrouwen maken bijna de helft minder vaak een afspraak voor het maken van een uitstrijkje (20% vs. 29%)
Autistische vrouwen hebben in de afgelopen drie jaar minder vaak een uitstrijkje laten maken (59 % vs. 78%)
Ik ben al zes maanden te laat voor mijn tweede uitstrijkje. Ik vindt de test op zich niet zo erg. Het is wat gênant, maar daar kom ik wel over heen. Heb verder ook geen moeite met bloed ofzo en was de eerste keer ook helemaal niet bang van te voren. Het probleem is dat ik niet tegen de speculum kan. Ook al gebruiken ze de kleinste maat, ik begin gelijk 'haal het eruit' te schreeuwen zodra ze het inbrengen. Ik kan de dokter dan echt wel schoppen. Ook al WEET ik dat het zo voorbij is, het is voor mij echt niet te doen. Ze zeggen dat ik me moet ontspannen, maar dat DOE ik ook. Toch voelt het alsof ze met een mes mijn blaas door midden snijden. Ik ga nog liever dood aan kanker dan dat ik ze ooit dat ding weer bij me naar binnen laat stoppen.
Ik heb nog nooit een uitstrijkje gehad. Ik loop geen risico, omdat ik nog nooit een penis bij mij in de buurt heb gehad. Ik krijg alleen af en toe wat gezeur en druk om het wel te doen van dokters die dat niet geloven.
Ik ben nog maagd, maar had mijn eerste uitstrijkje toen ik 18 was, omdat ik aan de pil moest vanwege extreem pijnlijke menstruatieperioden. En de test was verplicht voor het voorschrijven van de pil. Iedereen zegt altijd "het is een beetje ongemakkelijk, maar doet verder geen pijn." Het enige wat ik kan zeggen is dat het leugenaars zijn. De eerste keer was absoluut vreselijk. Ze gebruikte een veel te groot speculum en het duurde veel te lang. Het was de ergste pijn die ik me kan herinneren, alsof iemand met een mes in me zat te steken. Ik ben normaal vrij stil en verlegen, maar ik schreeuwde het uit van de pijn. De tweede keer heb ik het bij mijn eigen huisarts laten doen en dat ging prima.
2 Comments
Het is allemaal wel leuk en aardig… maar ik kan totaal niks vinden waar je bij moet zijn in zo’n geval. Waar kan je dit precies doen? Wat is het adres? Hoe en waar kan je er contact voor opdoen? Want hoort de huisarts dit magisch te weten? Kan ik dat verwachten? Alle links zijn in het Engels en dat lijkt mij niet gericht op Nederland. Bestaat dit nou of is dit een wens dat opgericht moet worden?
Als er toevallig wel iets van zulk soort informatie in staat, heb ik dat na meerdere malen lezen niet gevonden en mijn begeleider ook niet.
Het voelt nu niet echt toegankelijk terwijl ik dit heel erg zou kunnen gebruiken.
Ik zou altijd navragen bij bekend medisch personeel, bijvoorbeeld je huisarts. Autisme Digitaal is overigens geen zorginstelling, geef ik als disclaimer.