Verschillende onderzoeken wijzen op problemen in het herkennen van emoties in gezichtsuitdrukkingen van anderen. Anderen onderzoeken wijzen echter op het tegendeel.
Ik kan de gezichtuitdrukkingen van anderen prima lezen. Het komt vaak voor dat mensen met Asperger dit niet kunnen, maar dat betekent nog niet dat alle autisten dit probleem hebben.
Ik scoor altijd erg laag op testen waarin je emoties moet herkennen. Ik weet nooit welk antwoord ik aan moet kruisen. Maar in het dagelijks leven kan ik het prima.
Ik scoor erg goed op emotieherkenningtesten als ik uit meerdere antwoorden kan kiezen. Maar als ik zelf het antwoord moet bedenken dan heb ik vaak alleen de meest basale emoties goed. In het echte leven heb je geen meerkeuze antwoorden. Bovendien zijn de gezichten van mensen geen statische foto's. Dus in de praktijk is het best lastig voor mij.
Ik weet dat veel autisten moeite hebben met het lezen van emoties, maar ik heb dat probleem niet echt. Ik kan vrij gemakkelijk zeggen wat mensen voelen.
Ik zie wel uitdrukkingen op gezichten. Ik weet alleen vaak niet goed wat het betekent.
Ik scoor hoog op testen, maar de meeste antwoorden gok ik gewoon.
Ik kan emoties prima lezen. Ik ben er zelfs vrij goed in om subtiele uitdrukkingen op te pikken. Ik maak alleen niet altijd oogcontact, dus dan kan het lastig zijn.
Ik begrijp de basisemoties: verdrietig, blij, enzo. Maar complexere emoties begrijp ik niet of ik vergis me er in of het kost me te lang om er achter te komen. Dat is vrij frusterend.
IK kan uitdrukkingen niet generaliseren. Met elke nieuwe persoon die ik ontmoet moet ik weer een nieuwe set van uitdrukkingen leren.
Ik heb geen problemen met emoties herkennen. Maar dat maakt sociaal contact er nog niet makkelijker op. Ik zie wel dat mensen hun expressie veranderd, maar ik begrijp vaak niet waarom.