Belgische experimentele psychologen stellen dat ze het met Pellicano en Burr eens zijn dat de theorie van het voorspellende brein ons kan helpen om autisme te begrijpen, maar hebben hier wel een ander idee over. Volgens hen is het probleem bij autisme dat voorspellingen te precies zijn, waardoor ze niet meegenomen kunnen worden van de ene ervaring naar de andere ervaring. Bovendien stellen zij dat de theorie niet alleen de niet-sociale, maar ook de sociale symptomen van autisme kan verklaren.

De Australische neuropsychologen Elizabeth Pellicano en David Burr publiceren als eerste een artikel waarin de theorie van het voorspellend brein wordt toegepast op autisme. Zij stellen dat de niet-sociale symptomen van autisme (bijv. moeite met verandering, sensorische gevoeligheden) verklaard kunnen worden doordat mensen met autisme de wereld meer zien zoals die is. In tegenstelling tot neurotypische mensen wordt de waarneming van autistische mensen nauwelijks gefilterd door voorspellingen die gemaakt op basis van eerdere ervaringen, waardoor ze steeds verrast worden door de werkelijkheid.

Amerikaanse neurowetenschappers stellen de werking van het menselijk brein voor als het doen en testen van voorspellingen over de werkelijkheid. Een grote uitdaging voor deze neurowetenschappers is echter het experimenteel testen van deze ideeën over voorspellend verwerking.

Amerikaanse neurowetenschappers beschrijven een model van het verwerken van visuele informatie, waarbij feedback van bovenaf (vanuit het brein) voorspelling doet over wat er van onderaf (vanuit het oog) waargenomen wordt en waarbij feedback van onderaf toets hoe goed deze voorspellingen passen bij de werkelijkheid. Doel van dit systeem is het minimaliseren van voorspellingsfouten.