Theorieën

Bespreking van diverse theorieën over autisme.

Autisme als een te precies voorspellend brein

Het autistische brein merkt méér dan andere hersenen afwijkingen op in voorspellingen over de werkelijkheid

Autisme als psychologische reactie op extreme situaties

Autisme is een omkeerbare toestand, een psychologische reactie op een door het kind ervaren ‘extreme situatie’.

Autisme als gebrek aan sensorische filtering

Theorie van autisme die “sensorisch perceptuele issues in autisme” centraal stelt.

Autisme als gebroken spiegel

Autisme wordt veroorzaakt door een defect in het systeem van spiegelneuronen, hersencellen die geactiveerd worden wanneer je iemand anders een doelgerichte beweging ziet maken.

Autisme als aanhoudende opiumverslaving

Voor de geboorte is het brein rijk aan sterke opiaten, die het ongeboren kind rustig houden. Na de geboorte verschuift de productie naar zwakkere opiaten. Bij autisme is deze ontwikkeling vertraagd, waardoor het autistische kind een soort van opiumverslaafde blijft.

Autisme als vertraagde ontwikkeling

Veel gedrag van autisten kan verklaard worden door te kijken naar het spectrum aan mentale leeftijden die tegelijk in een autistisch persoon aanwezig zijn.

Autisme als uitdaging in het begrijpen van elkaar

Mensen met autisme hebben een andere belichaming, waardoor een handeling of situatie een andere betekenis voor hen kan hebben dan voor niet-autisten.

Autisme als extreem kinderlijk egocentrisme

In hun denken zijn autisten ‘egocentrisch in het extreme’. Vaker dan normaal gebruiken zij informatie over zichzelf als referentiepunt.

Autisme als gebrek aan centrale aansturing

De symptomen van autisme worden veroorzaakt door een verstoring in de hersengebieden die verantwoordelijk zijn voor de centrale aansturing van doelgericht gedrag.

Autisme als de bomen maar niet het bos zien

Terwijl neurotypische mensen bij nieuw binnenkomende informatie eerst op zoek gaan naar “het bos”, richten autistische mensen hun aandacht vooral op “de bomen”.

Autisme als extreme split tussen lichaam en geest

Autisme is een extreme versie van de split tussen lichaam en geest, waardoor autisten niet alleen moeite hebben om het lijf, maar ook om de activiteit in het brein te beheersen.

Autisme als extreem mannelijk brein

Autisten zijn mensen met een extreem versie van het mannelijke brein, waarin het vermogen tot inleven beperkt is terwijl vaardigheden in het ontwikkelen van systemen buitengewoon goed ontwikkeld zijn.

Autisme als versterkte waarneming

Autisten hebben een superieure toegang tot de werkelijkheid. Eén van de auteurs van de theorie is zelf autistisch.

Autisme als verhaal dat verteld wordt

Daagt alle bestaande theorieën uit met de stelling dat autisme niet bestaat op het biologische niveau. Het is een product van sociale constructie.

Autisme als gebrek aan sociale afstemming

Autisme is een beperking in de afstemming van het eigen initiatief, taalgebruik en fantasiebeeld met dat van de ander, waardoor geen wederkerigheid en interactie ontstaat.

Autisme als kinderbrein

De grondstoornis in autisme een blokkering van de hersensnoei, waardoor de hersenen flexibeler, maar ook sensorisch en emotioneel gevoeliger blijven. Autisten behouden hun leven lang een soort kinderbrein.

Autisme als overactief brein

Autistische kenmerken worden veroorzaakt door een overactief brein. Deze maakt de wereld pijnlijk intens voor autisten, waardoor ze zich sociaal terugtrekken.

Autisme als gebrek aan sociale motivatie

Autisten vermijden sociale interactie omdat ze er minder plezier aan beleven.

Autisme als contextblindheid

Autisten maken minder gebruik van contextuele informatie dan niet-autisten.