Benaderingen

Manieren waarop autisme benaderd wordt

Ecologische benadering

Richt zich niet op cognitieve processen in de persoon of op prikkels vanuit de omgeving, maar op de interactie tussen persoon en omgeving.

Compensatiebenadering

Onderzoekt niet alleen of een patiënt iets wel of niet kan, maar ook wat er precies voor zorgt dat een patiënt dit wel of niet kan, zodat er ook oog is voor compensatiemechanismen.

Transdiagnostische benadering

Onderzoekers en behandelaren dienen zich directer en explicieter te richten op de gedeelde processen die ten grondslag liggen aan verschillende stoornissen en niet zo zeer op de specifieke symptomen die door deze processen geproduceerd worden.

Competentiebenadering

Richt zich op het beschrijven van wat autistische mensen en hun behandelaren concreet moeten doen of laten om effectief te zijn.

Trekkenbenadering

Mensen met en mensen zonder autisme kunnen van elkaar worden onderscheiden op basis van stabiele gedragskenmerken.

Toestandenbenadering

Zoekt naar manieren om te verklaren waarom mensen met autisme zich opeens anders kunnen gaan voelen of gedragen in een situatie die onveranderd lijkt te zijn.

Herstelbenadering

Benadering gebaseerd op de overtuiging dat er een weg terug is van uitval naar deelname aan het gewone leven.

Systeembenadering

Mensen met autisme zijn geen losstaande individuen. Ze staan binnen een sociaal systeem waarin de delen elkaar wederzijds beïnvloeden.

Diagnostische benadering

Autisme is een ziekte-eenheid die duidelijk kan worden onderscheiden van geestelijke gezondheid enerzijds en andere psychische stoornissen anderzijds.

Neurodiversiteitsbenadering

Het idee dat mensen met een autistisch brein in heel hun ervaring anders zijn dan andere mensen en dat daar niets mis mee is.