Mensen met autisme zijn niet alleen onder- of overgevoelig voor prikkels vanuit hun omgeving, maar ook voor prikkels vanuit hun eigen lichaam.
Afwijkende gevoeligheid voor pijn
Alexisomia
Alexithymia
Mijn tandarts merkte laatst op dat ik een hoge pijngrens heb.
Ik eet volgens de klok. Mijn lichaam geeft mij geen enkel signaal voordat ik langer dan een dag niet gegeten heb. Het is niet iets wat alleen gebeurt als ik super gefocust bezig ben, maar iets wat ik dagelijks ervaar.
Ik ben extreem ondergevoelig voor kou. Ik word wel koud, maar het vraag heel wat en zelfs dan kan ik het nog met gemak aan. Zelfs met -10 draag ik nog de hele dag een t-shirt. Alleen m'n vingers worden echt koud als ik dan zonder handschoenen buiten loop.
Een paar jaar geleden had ik 6 maanden hevige rugpijn. De dokter geloofde niet dat ik echt zoveel pijn had. Toen ze (na 6 maanden!) eindelijk instemde met een operatie bleek dat een zenuw ernstig bekneld zat. De chirurg was zeer verbaasd dat ik dat zo lang vol had gehouden. Mijn man zei daarna dat ik bij het aangeven van pijn minstens twee niveaus hoger moet gaan zitten dan wat ik denk dat het is.
Toen ik ging bevallen van mijn eerste kind werd mij verteld dat het niet mogelijk was dat ik al echt aan het bevallen was, omdat ik het niet uitschreeuwde van de pijn. Na beide keizersneden die ik heb ondergaan, liep ik binnen 12 uur weer.
Ik heb altijd dorst. Ik heb altijd een flesje met water bij me staan en dat flesje staat vaker aan mijn lippen dan op mijn bureau of in mijn tas. Ik moet ook om de 15 minuten naar de WC. Als ik geen water meer heb en niet kan bijvullen, raak ik echt in paniek. Soms wordt ik zelfs agressief. Dokters hebben al verschillende dingen onderzocht, zoals diabetes of slecht functionerende organen, maar dat is het allemaal niet.
Ik heb erg veel moeite met warmte. Als het in de zomer tussen de 25 en 30 graden wordt en iedereen het geweldig vindt, weet ik niet waar ik het zoeken moet. Het is niet gewoon dat ik het 'best warm' heb. Ik stop echt compleet met functioneren. Ik kan niets meer doen. Ik kan niet meer slapen. Ik lig gewoon twee weken alleen maar. Een paar keer zat ik de hele dag te huilen.
Kou is pijnlijk voor mij. Zodra er maar iets van een koud of koel briesje staat, draag ik een capuchon, zelfs in de zomer. Warmte heb ik geen last van. Onder de douch doe ik alleen de hete kraan aan en mensen vragen mij regelmatig of ik een loden pijp in mijn keel heb, zo snel drink ik blijkbaar mijn hete thee.