Autistische ouders komen vaker in aanraking met de kinderbescherming dan neurotypische ouders. Dat is niet altijd even terecht.
van de ouders komt in aanraking met de kinderbescherming
van deze ouders krijgt te maken met een uithuisplaatsing
van deze ouders wordt uit de ouderlijke macht ontzegt
Autistische ouders komen 1,4 keer zo vaak in aanraking met de kinderbescherming als neurotypische ouders
Autistische ouders ervaren 1,17 keer zo vaak uithuisplaatsing van hun kind
Autistische ouders hebben 2,19 keer zo veel kans om uit de ouderlijke macht ontzet te worden als neurotypische ouders en 1,5 keer zo vaak als ouders met een andere beperking
van de rechtzaken waarin de ouder verdachte is van kindermishandeling betreft ouders met autisme
Voordat ik mijn diagnose kreeg heb ik mijn huisarts genaderd voor een diagnostisch onderzoek voor mezelf en mijn kinderen. De huisarts vond dat ik geobsedeerd was met autisme, niet echt autistisch was, maar last had van angstklachten. In plaats van dat hij me doorverwees maakte hij een melding bij de kinderbescherming. We kregen een huisbezoek, maar er werden geen redenen tot zorg gerapporteerd en er werd gezegd dat ze het dossier zouden sluiten. Later veranderden ze van gedachten en wouden ze opeens mijn kinderen alleen spreken. Hier heb ik een klacht over ingediend en uiteindelijk heb ik duur juridisch advies moeten inwinnen en met juridische actie moeten dreigen om van ze af te komen. Ik kijk nu dus wel drie keer uit voordat ik weer om hulp vraag.
In mijn dossier staan allemaal dingen waaruit blijkt dat ze weinig van autisme begrijpen. Zo staat er bijvoorbeeld dat ik niet met zorg reageer wanneer mijn kind zich bezeert, en hem gewoon alleen op de grond laat zitten, maar het zou pas kindermishandeling als ik dat niet deed. Mijn kind heeft ook autisme en de beste manier voor hem is als ik hem eerst even de ruimte geef om de pijn te verwerken, voordat ik hem aan ga raken.
Ik heb inderdaad moeite met het opvoeden van mijn kind, maar doe mijn best om mijn verantwoordelijkheid als ouder te nemen en deze moeiten op te lossen. Nu wordt mij wel gevraagd om bewijs te leveren dat ik in staat ben om voor mijn kind te zorgen, omdat anders mijn kind uit huis geplaatst wordt, maar het lukt me niet om toegang te krijgen tot de ondersteuning die ik nodig heb. Niet via ondersteuningsdiensten, niet via autismecentra, niet via de kinderbescherming.
Ik heb zelf een onderzoek door de Raad van Kinderbescherming aangevraagd, omdat mijn ex het deed overkomen alsof ik mijn kind verwaarloosde. Dit onderzoek is inmiddels in mijn voordeel afgerond en mijn kind mag gewoon bij mij blijven wonen.
Ik dacht dat zij mensen waren die het belang van mijn dochter voor ogen hadden en het beter wisten dan ik, maar naarmate de tijd verstreek werd mij duidelijk dat ze gelijk al besloten hadden dat ze geadopteerd zou worden en dat ik geen enkele kans had om haar terug te krijgen.